رابطۀ دلبستگی به والدین و همسالان و بخشش: بررسی نقش واسطه‌ای بلوغ عاطفی

هدف: پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش واسطه‌ای بلوغ عاطفی در ارتباط بین دلبستگی به والدین و همسالان و بخشش بود. روش:پژوهش حاضر از نوع همبستگی و مدل تحلیل مسیر بود. شرکت‌کنندگان این پژوهش، 280 نفر (174 دختر و 106 پسر) از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز بودند که به شیوۀ خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای استفاده‌شده در پژوهش، شامل پرسشنامۀ دلبستگی به والدین و همسالان(آرمسدن و گرینبرگ، 1987)، پرسشنامۀ بلوغ عاطفی(سینگ و بهارگاوا، 1974) و مقیاس بخشش تامپسون و همکاران(2005) بود. برای تعیین پایایی پرسشنامه‌ها از روش آلفای کرونباخ و برای احراز روایی مقیاسها از روش تحلیل عوامل استفاده شد. شواهد، مؤیّد پایایی و روایی مطلوب مقیاسها بود. به منظور بررسی مدل پژوهش، از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها: دلبستگی به والدین، هم به صورت مستقیم و هم غیر مستقیم و از طریق ابعاد بلوغ عاطفی، پیش‌بینی کنندۀ بخشش است؛ به این صورت که دلبستگی به والدین به واسطۀ بلوغ عاطفی، بخشش را به صورت مثبت پیش‌بینی می‌کند. دلبستگی به همسالان نیزاز طریق بلوغ عاطفی توانست بخشش را پیش‌بینی کند. نتیجه‌گیری: روابط عاطفی با افراد مهم زندگی، به واسطۀ بلوغ عاطفی، تأثیر بسزایی در بخشش خود و دیگران دارد