رابطه ی شیوه‌های فرزندپروری و تاب‌آوری با شادکامی دانش‌آموزان

چکیدهزمینه: شیوه فرزندپروری، ‌عاملی تعیین‌کننده و اثرگذار است که نقش مهمی را در آسیب‌شناسی روانی و رشد کودکان ایفا می‌کند و کیفیت رابطه والد-کودک اثر معناداری روی عزت‌نفس، شادکامی و بهزیستی افراد دارد. هدف: هدف این پژوهش، تعیین رابطه بین شیوه‌های فرزندپروری با تاب‌آوری و شادکامی دانش‌آموزان بود. روش: روش پژوهش حاضر همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهرستان اسلام‌شهر بود که در سال تحصیلی 1391-1392 مشغول به تحصیل بودند. نمونه نهایی پژوهش 386 نفر از دانش‌آموزان بود (193 دختر، 193 پسر) که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های فرزندپروری بامریند، مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون و آزمون شادکامی آکسفورد استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش نیز با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین شیوه فرزندپروری استبدادی والدین با شادکامی و تاب‌آوری دانش‌آموزان رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین بین شیوه فرزندپروری آزاد منشانه با شادکامی فرزندان رابطه مثبت و معنادار وجود داشت؛ ولی شیوه فرزندپروری آزادمنشانه با تاب‌آوری رابطه معنادار نداشت. همچنین بین شیوه فرزندپروری مقتدرانه با شادکامی و تاب‌آوری دانش‌آموزان رابطه معنادار وجود داشت. نتیجه‌گیری: در مجموع، نتایج تحقیق نشان داد که شیوه فرزندپروری استبدادی به طور منفی شادکامی و تاب‌آوری را در دانش‌آموزان پیش‌بینی می‌کند. همچنین شیوه فرزندپروری آزاد منشانه و مقتدرانه می‌تواند به طور مثبت شادکامی را در دانش‌آموزان تبیین کند. ولی شیوه فرزندپروری مقتدرانه به طور قوی‌تری می‌تواند شادکامی و تاب‌آوری را در دانش‌آموزان پیش‌بینی کند.