رابطه شیوه‌های مقابله و نشانه‌های تنیدگی مزمن با استفاده مرضی از دارو و مواد در جانبازان قم

  مقدمه: پژوهش‌ها نشان‌داده‌اند که جانبازان در معرض استفاده مرضی از دارو و مواد هستند. پژوهش‌های دیگر به نقش نوع و شدت آسیب در جانبازان پرداخته‌اند. مطالعات دیگری نیز به رابطه مقابله نارسا و پیامدهای منفی آن پرداخته‌اند.   هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه شیوه‌های مقابله و نشانه‌های تنیدگی مزمن با استفاده مرضی از دارو و مواد در جانبازان ساکن شهر قم بود.   مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 452 جانباز با آسیب 25 تا 70 درصد شرکت داشتند که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نظام‌دار انتخاب‌شدند و به کمک آزمون سرندگری استفاده مرضی از دارو و مواد، نشانگر شدت اعتیاد، پرسشنامه شیوه‌های مقابله‌ای شییر و کارور (شکل کوتاه) و فهرست نشانه‌های تنیدگی مزمن متغیرهای مربوطه اندازه‌گیری شدند.   یافته‌ها: تحلیل رگرسیون چند متغیری خطی به روش گام به گام نشان‌داد که نشانه‌های تنیدگی مزمن، و شیوه‌های مقابله‌ای پناه‌بردن به دارو و مواد، انزوای رفتاری، شوخ‌طبعی و خودگیج‌گردانی می‌توانند استفاده مرضی از دارو و مواد را پیش‌بینی کنند. تحلیل واریانس چند متغیری نیز مشخص کرد که جانبازان با آسیب جسمانی، کمتر از سایرین به اعتیاد مبتلا می‌شوند. چند معلولیتی بودن و آسیب زیاد نیز احتمال این مشکل را بیشتر می‌کند.   بحث: جانبازان نیازمند کمک برای اصلاح روش‌های مقابله‌ای نارسای خود هستند. مقابله‌درمانگری می‌تواند سودمندی خوبی برای جانبازان داشته باشد.