رابطه شادکامی با بهره‌وری در پرستاران

مقدمه: نیروی انسانی مهم‌ترین اهرم در افزایش و کاهش بهره‌وری سازمان‌های بهداشتی - درمانی است. یکی از گام‌های اساسی در جهت بالا بردن بهره‌وری آنها شناخت و علل و عواملی نظیر رضایت شغلی، کیفیت زندگی کاری و شادکامی آنان است. هدف: پژوهش حاضر «تعیین رابطه‌ی شادکامی با بهره‌وری در پرستاران بالینی» است. مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع همبستگی - مقطعی بوده که در سال 1393 انجام شده است. جامعه‌ی پژوهش 130 پرستار شاغل در بیمارستان شهر کردکوی بودند که به‌ روش تمام شماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه‌ی جمعیت شناختی، شادکامی آکسفورد (2007) و پرسش‌نامه‌ی بهره‌وری نیروی انسانی بر اساس مدل هرسی و گلد اسمیت (2012) استفاده گردید. هر دو ابراز در کشور روا و پایا شده اند. داده ها با نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین میزان شادکامی (8/59±74/44) و بهره‌وری پرستاران (8/89±69/43) بود. بین شادکامی و بهره‌وری پرستاران رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (46% = r). نتیجه‌گیری: توصیه می‌شود مدیران و  برنامه‌ریزان با  فراهم کردن بستر شاد در محیط بیمارستان و برنامه‌های کاربردی برای ارتقا شادکامی از جمله؛ برگزاری کارگاه‌های شادکامی و آموزش به سرپرستاران و پرستاران نخست باعث افزایش شادکامی و درنهایت افزایش بهره‌وری در مراکز بهداشتی و درمانی شوند.