رابطه سبک‌های دلبستگی با هیجان خواهی در دختران دبیرستانی شهر اصفهان

مقدمه: سبک دلبستگی ایجاد شده بین مادر و کودک نقش پررنگی در عملکرد شناختی، اجتماعی و رفتاری کودک در آینده دارد. لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه سبک‌های دلبستگی با هیجان خواهی در دختران دبیرستانی شهر اصفهان صورت پذیرفت. روش: نوع مطالعه حاضر، توصیفی از نوع علّی ـ مقایسه‌ای (پس رویدادی) بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان شهر اصفهان در سال تحصیلی 90-1389 بود که 160 نفر از این دانش‌آموزان به روش خوشه‌ای تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند (80 نفر هیجان خواه بالا و 80 نفر هیجان خواه پایین). معیار ورود به پژوهش داشتن هیجان خواهی و نداشتن اختلال روان‌شناختی حاد بود. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش فرم پنجم مقیاس هیجان خواهی و پرسشنامه سبک‌های دلبستگی بزرگسالان بود. داده‌های به‌دست‌آمده با روش آماری تحلیل واریانس چند متغیره توسط نسخه 20 نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج تحلیل نشان داد که بین دو گروه با هیجان خواهی بالا و پایین از نظر نمرات سبک دلبستگی تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0>p). انجام آزمون‌های تک متغیره نشان داد که تفاوت معنادار به‌دست‌آمده در آنالیز MANOVA مربوط به تفاوت دو گروه در زمینه سبک دلبستگی ایمن می‌باشد و این در حالی است که در سبک‌های دلبستگی مضطرب – اجتنابی و مضطرب – مقاوم تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0p>). نتیجه‌گیری: هیجان به‌عنوان یکی از مؤلفه‌های مهم در برخوردهای اجتماعی می‌تواند تحت تأثیر سبک دلبستگی بخصوص دلبستگی ایمن قرار بگیرد، بنابراین با ایجاد شرایطی که تأمین‌کننده نیازهای دلبستگی کودکان باشد می‌توان به تنظیم هیجانات بزرگسالی آنان کمک نمود.