رابطه امید به زندگی، نگرش به رفتار بزهکارانه و تجربه مصرف مواد مخدر در دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه مدارس شیرآباد و مرکز شهر زاهدان

دوره­ی نوجوانی یکی از حساس­ترین و بحرانی­ترین دوره­های رشد هر انسان بوده که به علت بی­ثباتی در وضعیت روانی ممکن است تصمیم­گیری‌های فرد به رفتارهای خطرناک منتهی شود. هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه امید به زندگی با نگرش به رفتار بزهکارانه و تجربه مصرف مواد مخدر در میان دانش­آموزان پسر دوره دوم  متوسطه مدارس منطقه حاشیه تشین شیرآباد و مرکز شهر زاهدان بود. هدف فرعی پژوهش، مقایسه دانش‌آموزان مدارس شیرآباد و مرکز شهر از لحاظ متغیرهای پژوهش بود. روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانش‌آموزان شیر­آباد و مدارس ناحیه ‌ی دو مرکز شهر زاهدان بودند که از میان آن، تعداد 200 نفر از دانش‌آموزان (100دانش‌آموز از  شیرآباد و ۱۰۰ دانش‌آموز از مرکز شهر) با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای به‌عنوان مشارکت‌کنندگان در پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ سنجش نگرش به رفتارهای بزهکارانه (فضلی، ۱۳۸۹) و پرسشنامه امید (میلر و پاورز، 1998) بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که بین امید به زندگی با نگرش منفی به رفتار بزهکارانه رابطه مثبت و با نگرش مثبت به رفتار بزهکارانه رابطه منفی و معنی‌داری وجود دارد (001/0≥p).  علاوه بر این نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که امید به زندگی  به ترتیب 29، 6 و 33 درصد از واریانس تجربه مصرف مواد، نگرش مثبت و منفی به مواد را تبیین می­کند. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات دانش‌‌آموزان شیرآباد و مرکز شهر در مقیاس‌های تجربه مصرف مواد، نگرش منفی و مثبت به مواد و امید به زندگی تفاوت معناداری وجود دارد (001/0≥p). بنابراین بر اساس یافته‌های این پژوهش توصیه می‌گردد با برگزاری کلاس‌ها و کارگاه‌های آموزشی در مدارس در زمینه افزایش امید به زندگی و امیدواری، سلامت جسمانی و روانی دانش‌آموزان را بهبود بخشید