درمان دارویی فیستول‌های حلقی- پوستی پس ازعمل لارنژکتومی با ترکیب فنی توئین، کلیندامایسین، اسید استیک و دگزامتازون در بیماران مبتلا به کانسر لارنکس در بیمارستان امام خمینی اهواز طی سال‌های 1380-1387

زمینه و هدف: فیستول حلقی- پوستی شایع­ترین عارضه (7/8 -22درصد) عمل لارنژکتومی می­باشد. علی­رغم درمان­های مختلف شامل فلپ­های لوکال، ناحیه­ای و دوردست، روش ایده­آل برای بستن فیستول فارنگوکوتانئوس، همچنان مورد بحث می­باشد.                                                                                                                                  روش بررسی: در این مطالعه، گروه مورد (8  نفر) به صورت آینده­نگر از میان 50 بیمار طی سال­های 1380 تا 1387 و گروه کنترل (19 نفر) به صورت گذشته­نگر از میان 130 پرونده  طی سال­های 1370تا1379 که به علت کانسر لارنکس در بیمارستان امام­خمینی اهواز تحت عمل توتال لارنژکتومی قرار گرفته بودند، انتخاب شدند. همه بیماران گروه مورد تحت درمان آنتی بیوتیکی، شستشوی روزانه زخم با محلولی از کلیندامایسین، اسیداستیک، دگزامتازون و فنی تویین و تعویض پانسمان 4 بار در روز تا کنترل و بهبودی فیستول قرار گرفتند. یافته­ها: در گروه مورد و بیمار به ترتیب، 8 (16درصد) و 19 بیمار (14درصد) دچار فیستول حلقی- پوستی گردیدند. در گروه مورد، 6 نفر قبل از عمل تحت رادیوتراپی قرار گرفته بودند (12درصد). متوسط زمانی شروع فیستول در گروه مورد  5/6  روز و در گروه کنترل 6/9 روز بود. و متوسط زمانی بهبود در گروه مورد 27 روز و در گروه شاهد 24 روز بود. در گروه مورد همه بیماران  به این روش درمانی پاسخ دادند و در گروه کنترل 2 بیمار نیازمند عمل جراحی برای ترمیم فیستول گردیدند. نتیجه­­گیری: در این مطالعه نشان داده شد که فیستول­های بزرگ در بیماران با رادیوتراپی قبلی را هم می­توان با درمان­های غیرجراحی و با انجام مراقبت­های ویژه درمان نمود.