درماتوفیبروم و تعیین میزان صحت تشخیص بالینی آن « مرکز تحقیقات بیماریهای پوست و سالک»

مقدمه نمای بالینی تیپیک درماتوفیبروم ممکن است نیاز به بررسی آسیب شناسی را غیر ضروری نماید ولی هنوز اغلب متخصصین پوست برای تشخیص قطعی بیماری از هیستولوژی ضایعات کمک می گیرند. این مطالعه برای روشن شدن میزان صحت تشخیص بالینی و اهمیت بالینی دیگر ضایعاتی که در تشخیص افتراقی درماتو فیبروم مطرح هستند، در بخشهای پوست و آسیب شناسی بیمارستان امام رضا مشهد انجام گرفت. روش کار در یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی مقطعی تمام پرونده های بیوپسی در بخش پوست و آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) بین سالهای 1383-1363 بررسی شد و مواردی که شامل درماتوفیبروم بود، جدا شده و پس از بازبینی مجدد لام ها، اطلاعات مورد نظر شامل سن، جنس، مدت ضایعه، اندازه ضایعه، نمای بالینی ضایعه، تشخیصهای بالینی و آزمایشگاهی، مورد تجزیه و تحلیل آماری به وسیله نرم افزار SPSS وآزمون های تی تست، دقیق فیشر، من ویتینی و لایک هود رتیو تست قرار گرفت. نتایج در این مطالعه 82 مورد درماتوفیبروم از 127 نمونه که با تشخیص بالینی درماتوفیروم بیوپسی شـده بودنـد بـه تاییـد آسیب شناسی رسیده بود (ارزش اخباری مثبت64/56 %)، در 45 مورد بقیه هیـدروآدنوم نـدولر (7 مـورد)، کیـست اپیدرمال و کمدون (جمعا11 مورد) شایعترین تشخیصها بودند. به علاوه 32 مورد درماتو فیبروم در آسـیب شناسـی تشخیص داده شده بود که با تشخیصهای بالینی مختلفی (به ترتیـب شـیوع کلوئیـد، فیبروکراتوم،گلومـوس تومـور، کیست و...) ارسال گردیده بودند. لذا حساسیت تشیص بـالینی بـرای مجمـوع 114 مـورد درمـاتوفیبروم 72% بـوده است. موارد درماتوفیبروم در زنها کمی شایعتر (57%) و اغلب به شکل ندول (72%) بدون علامت (76/9%) به اندازه 5 تا 15 میلیمترو بیشتر در اندامها (58%) بود. نتیجه گیری تشخیص درماتوفیبروم تا حد قابل ملاحظه ای به آسـیب شناسـی متکـی اسـت و احتمـالات مثبـت کـاذب و منفـی کاذب برای تشخیص بالینی به ترتیب %35/5 و %28 می باشد.