خوانشی عرفانی از نماد پرنده در قصیدة «اوراق طائراللیل» فیتوری با تکیه بر تأثیرپذیری از منطق‌الطیر عطار

یکی از دلایل گرایش شاعران معاصر عرب به استفاده از اصطلاحات و نمادهای عرفانی، تمایل بیش از اندازة این شاعران به مکتب رمانتیسم و حزن عمیقی بود که شاعران این مکتب، آن را فریادمی‌زدند. محمّد الفیتوری، شاعر سودانی که در برهه‌ای از زندگی شعری‌اش از مکتب رمانتیسم متأثرشد، برای بیان اندوه (درد) درونی متعالی و تجربة عرفانی خود، به استفاده از زبان صوفیانه روی­آورد. او در قصیده «اوراق طائراللیل»، پرنده را نماد روح شفاف خود قرار داده­است که معبود را تسبیح ­می‌کند و نغمه‌های صوفیانه سرمی‌دهد. این شاعر سودانی، در این قصیده، با تکیه بر نماد پرنده، حالت غربت و اندوه خود را به­تصویرمی‌کشد و برای تحقق این هدف، نمادپردازی عطار در منطق‌الطیر و دو اندیشة اصلی این منظومه، یعنی صیرورت و شدن و نیل به وحدت وجود را مطمح  نظر قرار داده‌­است. این پژوهش نشان می­دهد که وحدت وجود انفسی و به دنبال آن حیرت، اصلی‌ترین مفاهیمی است که دو اثر با استفاده از نماد پرنده سعی در بیان آن دارند، هرچند در برخی موارد اختلاف‌هایی وجود دارد. همچنین، تأویلی عرفانی از تجربة شعری فیتوری ارائه ­داده و به شیوة تطبیقی، تأثیرپذیری وی از نماد پرنده در منطق‌الطیر را تحلیل­      کرده­است.