خارج نمودن دندان در بیماران تحت درمان با داروهای ضد انعقادی خوراکی : مقایسه ارزش INR با وقوع خونریزی بعد از عمل

مقدمه: هدف از این مطالعه، ارزیابی درصد شیوع خونریزی بعد از خارج نمودن ساده دندان در بیماران تحت درمان با داروهای ضد انعقادی خوراکی بدون قطع این داروها در حین درمان دندانپزشکی و آنالیز درصد شیوع خونریزی بر اساس استفاده از اندازه INR می باشد.     مواد و روشها: در این تحقیق مقطعی (cross section) و روش جمع آوری اطلاعات مشاهده ای (بصورت معاینه مستقیم) تعداد 362 بیمار تحت درمان با داروهای ضد انعقادی خوراکی و بدون قطع داروهای ضد انعقادی تحت خارج نمودن ساده دندانها قرار گرفته و در مجموع 703 دندان آنها خارج گردید. برای تمام بیماران در روز عمل، INR (International Normalization Ratio)اندازه گیری شده و بر اساس آن بیماران را در 3 گروه دسته بندی نمودیم. در گروه اول بیماران دارای INR بین 49/2 – 5/1،در گروه دوم بیماران دارای INR بین 49/3 – 5/2 و درگروه سوم بیماران دارای INR بیشتر از 5/3 قرار داده شده اند. برای تمام بیماران عمل کشیدن ساده دندانها توسط دو جراح انجام و بعد از عمل در صورت نیاز با استفاده از مواد هموستاتیک موضعی (ژلفوم) و بخیه ، خونریزی کنترل گردید. بررسی، تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار آماری SPSS 5/11 ودر بررسی آماری آزمون Wilcoxon وMann-Whitney-U استفاده گردیده است. یافته ها: در مجموع 362 بیمار تحت درمان با داروهای ضد انعقادی خوراکی، در 30 مورد با خونریزی پس از عمل مواجه بوده : درگروه اول 11 مورد (43/7 %)، در گروه دوم 10 مورد (62/8%) و در گروه سوم 9 مورد (18/9%) خونریزی پس از عمل داشتند. نتیجه گیری: درصد شیوع خونریزی در گروه های مورد مطالعه تفاوت معنی داری را نشان نمی دهد و بدین ترتیب خارج نمودن ساده دندان در بیماران تحت درمان با داروهای ضد انعقادی خوراکی نیازی به انجام تغییراتی در زمینه کاهش دوز یا قطع داروهای ضد انعقادی نداشته، و خارج نمودن ساده دندانها در این بیماران میسر و خونریزی های موضعی تنها با کاربرد مواد هموستاتیک موضعی و بخیه نمودن لبه های حفره بخوبی قابل کنترل می باشد.