حل معماهای بهره‌وری با تخمین نااریب تابع تولید صنعتی در ایران

استفاده می‌کنند. در این مدل معمولا ضرایب تابع تولید با برآوردگر حداقل مربعات تخمین زده می‌شود، اما چون این برآوردگر تورش ناشی از همزمانی انتخاب نهاده‌های تولید و شوک بهره‌وری را در نظر نمی‌گیرد، ضرایب تابع تولید تورش‌دار شده و در نتیجه تخمین درستی از بهره‌وری ارائه نمی‌دهد. مطالعات انجام شده بر اساس تخمین ساده بهره‌وری نشان می‌دهد اولا بنگاه‌های کوچکتر بهره‌ورتر هستند و میانگین بهره‌وری در بخش دولتی بیش‌تر از بخش صنعتی است. در ثانی ادعا می‌کند که سهم نیروی کار در تابع تولید کم‌تر از 40% است. ما در این مقاله ادعا می‌کنیم بهره‌وری سولو علامت‌های غلط به سیاست‌گذار می‌دهد. در این تحقیق ضمن بررسی روش‌شناسی تخمین بهره‌وری، بهره‌وری را در 6 رشته فعالیت بخش صنعت ایران طی سال‌های 90-1384 برآورد می‌کنیم. پارامترهای تابع تولید را که با روش حداقل مربعات معمولی،گشتاورهای تعمیم‌یافته و روش‌های نیمه پارامتریک برآورد شده، مقایسه کرده و با انتخاب روش لوینسون و پترین (2003) به عنوان مناسب‌ترین روش، بهره‌وری را در سطح بنگاه برآورد کرده‌ایم. . نتایج این تحقیق نشان می‌دهد سهم نیروی کار از تولید در سطح داده‌های خرد برای این 6 رشته فعالیت بین 6/0 تا 8/0 و سهم سرمایه کم‌تر از 2/0 است. همچنین بر خلاف نتایج مطالعات پیشین. پس از بررسی رابطه اندازه بنگاه با بهره‌وری دریافتیم که این دو متغیر رابطه مستقیم با یکدیگر دارند، علاوه بر آن بهره‌وری بنگاه‌های بزرگ با مالکیت خصوصی و دولتی تقریبا یکسان است.