جستاری در رابطۀ خصلت‌های منش و موقعیت‌ها: تحلیل انتقادی پاسخ میلر به اعتراضات موقعیت‌گرایان

در برابر دیدگاه فیلسوفان اخلاق فضیلت‌گرا که بر وجود خصلت‌های استوار منش در افراد تأکید دارند‌‌، موقعیت‌گرا‌ها با ابتنا بر یافته‌های روان‌شناسان اجتماعی دیدگاه فیلسوفان اخلاق فضیلت‌گرا را مبنی بر وجود خصلت‌های منش‌‌، نادرست شمرده و مدعی‌اند چنین خصلت‌هایی تنها حاصل تصورات نادرست و ساده‌ای هستند که واقعا وجود ندارند. ابتنای مدعیات موقعیت‌گرایانی چون هارمن‌‌، دوریس و فلاناگان بر شواهد و واقعیت‌های تجربی روان‌شناسان اجتماعی‌‌، مسئله‌ای جدّی برای فضیلت‌گراها به شمار می‌رود. در واکنش به موقعیت‌گراها افراد مختلفی از جمله کریستین میلر تلاش کرده‌اند تا از خصلت‌های منش دفاع کنند. مقالهٔ حاضر ضمن تلاش برای بیان دقیقی از مسئلهٔ موقعیت‌گرایان‌‌، ابتدا به مرور پاسخ‌های میلر و سپس نقد و ارزیابی مواضع موقعیت‌گرایان و میلر پرداخته‌است و حاصل این تلاش از تحلیل و نقد مواضع دو طرف دعوا‌‌، ارائهٔ دیدگاهی دو وجهی دربارهٔ خصلت‌های منش است. واقعیت اندیشه و عمل اخلاقی افراد نه‌تنها بر اساس موقعیت‌ها و نه‌تنها مبتنی بر خصلت‌های منش است، بلکه یک واحد دو وجهی خصلت۔موقعیت متعین کنندهٔ اندیشه و عمل اخلاقی افراد است.