جذب زیستی اورانیم به وسیله‌ی مخمر نان در حضور سرب و کادمیم و مدل‌سازی داده‌های تعادلی

فن­آوری جذب زیستی یکی از فن­آوری‌های جدید برای حذف و بازیابی فلزات پرتوزا از محیط‌های آبی می‌باشد. کاربردی کردن این فن­آوری، مستلزم انجام پژوهش‌های زنجیره‌ای و هدف‌دار در این زمینه است. در این پژوهش، به بررسی پارامترهای تعادلی جذب زیستی یون‌های اورانیم،‌ سرب و کادمیم در محلول‌های آبی،توسط جاذب زیستی مخمر نان تثبیت شده بر روی کلسیم آلژینات، در سیستم‌های تک جزیی و دو جزیی اورانیم- سرب و اورانیم- کادمیم پرداخته شده است. نتایج تجربی جذب زیستی این فلزات در سیستم‌های تک جزیی، نشان داد که بیشینه­ی ظرفیت جذب جاذب برای اورانیم بیش‌تر از سرب و برای سرب بیش‌تر از کادمیم است. نتایج به دست آمده در سیستم‌های دو جزیی فلزات، نشان‌دهنده‌ی کاهش ظرفیت جذب یون‌های اورانیم در حضور یون‌های سرب و کادمیم می‌باشد. اثر کاهندگی یون‌های سرب بیش‌تر از یون‌های کادمیم است. با این وجود، هم‌چنان ظرفیت جذب این جاذب نسبت به یون‌های اورانیم بالا می‌باشد (بیش از 1-mg g 130 در حضور یون‌های سرب و 1-mg g 200 در حضور یون‌های کادمیم). نتایج به دست آمده از مدل‌سازی ایزوترم‌های تعادلی، نشان‌دهنده‌ی قابلیت خوب مدل فرندلیچ در پیش‌بینی نتایج در سیستم‌های تک جزیی نسبت به مدل لانگمویر و مدل ترکیبی لانگمویر- فرندلیچ می‌باشد. در سیستم‌های دو جزیی نیز، مدل فرندلیچ توسعه یافته نسبت به مدل لانگمویر تعمیم یافته، مدل لانگمویر اصلاح شده و مدل ترکیبی لانگمویر- فرندلیچ در پیش‌بینی داده‌های تجربی قابلیت بهتری را دارد.