جایگاه گردشگری زمین در خط‌مشی‌های عمومی ایران با تأکید بر نقش مرحله‌ی تنظیم دستورکار

گردشگری‌ زمین(1)، یکی از مفاهیم در حال رشد در مباحث آکادمیک گردشگری و در عین‌حال یکی از محصولات جدیدی است که توجه کسب‌‌وکارهای گردشگری را جلب کرده است. هدف این مقاله،بررسی جایگاه گردشگری زمین در خط‌مشی‌های عمومی ایران است. پژوهشگران با انجام مطالعه‌ی داده های آرشیوی و بهره‌گیری از سامانه قوانین و مقررات پایگاه مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی ایران، به گردآوری خط‌مشی‌های حوزه‌ی گردشگری زمین در بازه‌ی زمانی 1380- 1397پرداختد. در نتیجه‌ی تحلیل محتوای داده‌های گردآوری شده، 58 خط‌مشی در حوزه‌ی مذکور شناسایی شد که در بررسی گونه‌شناسی در 5 دسته‌ی؛ توسعه‌ی جاذبه‌های زمین‌شناختی(2)، توسعه‌ی تأسیسات اقامتی، توسعه‌ی سایر زیرساخت‌ها، توسعه‌ی سایر تسهیلات و خدمات و توسعه‌ی مدیریت گردشگری زمین قرار گرفتند. در حالیکه خط‌مشی‌های مرتبط با شناسایی جاذبه‌های زمین‌شناختی بیشترین سهم را در میان خط‌مشی‌های شناسایی شده به خود اختصاص داده‌اند، سایر اجزای توسعه کمتر مورد توجه خط‌مشی‌گذاران قرار گرفته‌است. به نظر می‌رسد این وضعیت ناشی از تمرکز بازیگران حوزه‌ی گردشگری زمین بر توسعه‌ی جاذبه‌ها در سایه‌ی تغییرات قانونی و نهادی ایجاد شده در کشور در بازه‌ی زمانی مورد مطالعه و همچنین ضعف در توجه به همه‌ی ارکان توسعه‌ی گردشگری زمین در مرحله‌ی تنظیم دستورکار خط‌مشی باشد.