تولید پلی‌اتیلن کم‌چگالی خطی با روش پلیمرشدن پیاپی اتیلن و خواص و کاربرد آن

پلی‌اتیلن کم‌چگالی خطی (LLDPE) پلیمری خطی با تعداد قابل توجهی شاخه جانبی کوتاه است که معمولاً از کوپلیمر‌شدن اتیلن با اولفین‌هایی مانند 1-بوتن، 1-هگزن و 1-اُکتن تهیه می‌شود. LLDPE در مقایسه با پلی‌اتیلن کم‌چگالی (LDPE)، دارای استحکام کششی، مقاومت ضربه‌ای و مقاومت سوراخ‌شدگی بیشتری است. این پلیمر به‌دلیل ترکیبی از نرمی و مقاومت در برابر تنش به‌طور گسترده به‌عنوان پلیمر گرمانرم استفاده می‌شود. همچنین از آن، برای ساخت فیلم‌های نازک‌تر با مقاومت در برابر ترک محیطی بیشتر استفاده می‌شود. به‌طور معمول، تولید LLDPE از راه فرایند دومرحله‌ای شاملِ تولید کمک‌مونومر در راکتور و کوپلیمرشدن کمک‌‌مونومر با اتیلن در راکتور دیگر انجام می‌گیرد. این در حالی است که در فناوری جدید فرایندهای کاتالیزوری پیاپی، LLDPE در یک راکتور تهیه می‌شود. در روش پیاپی، پلی‌اتیلن کم‌چگالی خطی با اضافه‌شدن اتیلن به مخلوط دو کاتالیزور تهیه می‌شود. یک کاتالیزور، اتیلن را به a-اولفین دیمر یا اولیگومر می‌کند و کاتالیزور دوم a-اولفین‌های تولید شده را به داخل زنجیر‌های پلی‌اتیلنی درحال رشد وارد می‌کند. در مقایسه با روش‌های مرسوم دومرحله‌ای، این روش دارای مزایای زیادی شامل صرفه‌جویی در هزینه‌های تولید، نگه‌داری، حمل‌و‌نقل، عدم نیاز به خالص‌سازی a-اولفین‌ها و حذف یک واحد تولیدی است. در این مقاله، تاریخچه تحولات مختلف تولید پلی‌اتیلن کم‌چگالی خطی با روش پیاپی یا درجای اتیلن مرور می‌شود.