تمرکز بر فرم بر اساس هوش چندگانه و کاربرد صحیح گرامر

تحقیق حاضر در مورد نقش رویکرد «تمرکز بر فرم بر اساس هوش چندگانه» در یادگیری دانش گرامری (زمان حال و استمراری) و توانایی استفاده از این دانش در بافت نوشتاری زبان می‌باشد. در این راستا، سه گروه آزمایشی در معرض سه شیوه متفاوت قرار گرفتند. در به کارگیری روش «تمرکز بر فرم بر اساس هوش چندگانه» توجه به فرم، معنی و کاربرد نکات گرامری توام با توجه بر توانایی‌ها و علایق یادگیرنده صورت گرفت. در روش «تمرکز بر فرم» توجه به فرم، معنی و کاربرد به تنهایی، بدون در نظر گرفتن توانایی‌ها و علایق یادگیرنده به کار گرفته شد. در روش «تمرکز بر معنی» تأکید بر معنی صورت گرفت و از تکنیک‌های تمرکز بر فرم در جلب نظر یادگیرنده بر فرم‌های مورد نظر استفاده نشد. در گروه شاهد از روش «تمرکز بر فرم‌ها» که همان روش سنتی تدریس صریح گرامر است استفاده شد. در یک مطالعه شبه تجربی که شامل 218 زبان آموز دانشگاهی می باشد نتایج تحقیق بر اساس دو نوع تست مستقیم و غیر مستقیم نشان داد که تفاوت معنی داری در بین گروهها از نظر کسب دانش گرامری (بر اساس تست غیر مستقیم چهارجوابی) وجود ندارد اما از نظر توانایی استفاده از دانش گرامری در بافت نوشتاری زبان (بر اساس تست مستقیم نوشتاری) فرق معنی داری بین گروه «تمرکز بر فرم بر اساس هوش چندگانه» و گروههای دیگر وجود دارد. نتایج حاصله نشانگر این است که جهت ایجاد توانایی در زبان آموز برای کاربرد صحیح گرامر در بافت نوشتاری زبان،  در نظر گرفتن بصیرت حاصله از هوش چندگانه در کنار تمرکز بر فرم بسیار مهم است.