تمایز دانشجویان با فرسودگی تحصیلی بالا و پایین بر اساس اضطراب امتحان، نارسایی هیجانی و عملکرد تحصیلی

مقدمه: یکی از عوامل مشکل‌زا در زمینه آموزش و یادگیری، فرسودگی تحصیلی است. پژوهش حاضر باهدف تمایز دانشجویان با فرسودگی تحصیلی بالا و پایین بر اساس اضطراب امتحان، نارسایی هیجانی و عملکرد تحصیلی انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه‌ای بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در سال تحصیلی 96-1395 بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان 360 نفر از آن‌ها با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های فرسودگی تحصیلی مسلش (2002)؛ اضطراب امتحان فریدمن (1997)، نارسایی هیجانی تورنتو (1994) و معدل نیمسال اول دانشجویان استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 16 SPSS و آزمون تجزیه تابع تشخیص مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: یافته‌های تجزیه تابع تشخیص، منجر به یک تابع تشخیص معنادار شد که طبق این تابع اضطراب امتحان دارای بالاترین توان تمایز بین گروه‌ها بود. نارسایی هیجانی و عملکرد تحصیلی متغیرهای بعدی متمایز کننده گروه‌ها بودند. همچنین نتایج تجزیه تابع تشخیص نشان داد که اکثر دانشجویان با فرسودگی تحصیلی پایین با بالاترین درصد تشخیص (1/78 درصد) به‌درستی از دیگر دانشجویان متمایز شده بودند و 78 درصد از افراد دو گروه طبق تابع به‌دست‌آمده به‌طور صحیح مجدداً طبقه‌بندی‌شده بودند. نتایج این طبقه‌بندی مجدد نشانگر توان متغیرهای مذکور در تمایز میان دانشجویان دارای سطوح مختلف فرسودگی تحصیلی بود. نتیجه گیری: در برنامه‌های آموزشی برای پیشگیری و کاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان، باید به اضطراب امتحان، نارسایی هیجانی و عملکرد تحصیلی توجه ویژه داشت.