تفکیک و بازسازی چشمه‌های گرانی باقی‌مانده و منطقه‌ای در حوزه تبدیل موجک

تبدیل موجک روشی است برای برآورد پارامترهای هندسی مقاطع دوبُعدی چشمه‌های گرانی که در آن، تبدیل موجک پیوسته موقعیت تکینگی­های میدان پتانسیل را با یک الگوی هندسی مخروطی‌‌شکل که راس آن به سمت محل گوشه­های مقطع چشمه متمایل است، نشان می­دهد. در یک چارچوب فضا-مقیاس، تبدیل موجک پیوستهدر دامنه مقیاس­های خاصی که به طول موج بی‌هنجاری چشمه هدف بستگی دارد، خطوطی که برازش نقاط بیشینه ضرایب موجک هستند، همدیگر را در محل چشمه نقطه­ای یا امتداد لبه­های چشمه بی‌هنجاری قطع می­کنند (روش تحلیل چند‌‌مقیاسی لبه). اما درصورتی‌که بی‌هنجاری‌‌های مشاهده شده برهم‌نهی اثرات چشمه­های گوناگون باشند، روش ذکر شده، اعماق واقعی لبه­های چشمه­های عمیق را آشکارسازی نخواهد کرد. ازاین‌رو با استفاده از خاصیت جداسازی تبدیل موجک گسسته،  سیگنال بی‌هنجاری کل در چندین تراز که براساس نوارهای بسامدی از بالا به پایین تقسیم­بندی می­شود، تفکیک­پذیر است. این روش روی داده­های مصنوعی حاصل از یک مدل ترکیبی که در آن چشمه کم­عمق ساختاری با سطح مقطع مثلثی بر بالای نقطه تقاطع دو ذوذنقه با امتداد نامحدود که سطح مقطع ساختار چشمه عمیق  قرار گرفته اِعمال شده است. بنابراین، اثرات سطحی بیشتر در ترازهای پایین و اثرات عمیق در ترازهای بالا است. پس به‌منظور تضعیف اثرات سطحی، بخش زیادی از ضرایب بازسازی موجک سیگنال، در ترازهای پایین میرا شده است و درنهایت، کل ضرایب موجک بازسازی شده و سیگنال بی‌هنجاری پالایش شده، که بیشتر ناشی از اثرات عمیق‌اند به­دست آمده است. آن‌گاه  با روش تبدیل موجک پیوسته سیگنال حاصل تحلیل شده و گوشه­های مقطع چشمه عمیق برآورد شده است. پس، با استفاده از ترکیب خاصیت تبدیل موجک گسسته به مثابه یک ابزار توانمند در جداسازی، و تبدیل موجک پیوسته، اثرات چشمه­های عمیق از سطحی بازسازی شده است. همچنین این روش روی داده­های همراه با نوفه 4% اِعمال شده است.     داده­های واقعی مورد استفاده، مربوط به منطقه ساردینیای ایتالیا است. از لحاظ زمین­شناسی این منطقه شامل بستر پالوزوئیک عمدتا با سنگ‌های دگرگون گرانیتی است که زون شرقی آن با ریفت اولیگو­- میوسن یا ریفت ساردینیا با روند شمالی-­جنوبی قطع شده است و شامل گرابن کامپی­دانو است. گرابن بین خلیج اوریستانو و خلیج کاگلیاری قرار گرفته و در بخش جنوبی خشکی ساردینیا گسترش پیدا کرده است. بخش بالایی فرو رفتگی آن با توالی پلیوسن­-کواترنری که عمدتا از رسوبات قاره­ای و گدازه­های بازالتی تشکیل یافته پُر شده است. در این تحقیق، با اِعمال این روش روی یک نیم‌‌رُخ از داده­ها شامل 334 ایستگاه و فاصله برداشت 6/0 کیلومتر که در آن به‌منظور حذف اثر لبه­های انتهایی نیم­رُخ تا 512 ایستگاه گسترش داده شده است، مرزهای گرابن و موقعیت طولی­آن برآورد شده که در توافق خوبی با تفسیرهای زمین­شناسی و ژئوفیزیکی دیگر است.