تغییرات اسکلتال در بیماران بتاتالاسمی ماژور در شهر اهواز

زمینه و هدف: تالاسمی ماژور علایم بالینی شدید همراه با ناهنجاری­های سر و صورت دارد که منجر به اختلال در زیبایی افراد مبتلا می­شود. درمان ارتودنسی و بازسازی صورت توسط جراحی در این بیماران نتایج زیبایی خوب و به تبع آن نتایج روانی خوشایندی در برداشته است. تحقیقات نشان داده است که افزایش سطح کیفی زندگی اثر متقابلی با بهبود سلامتی بیماران تالاسمی دارد. آگاهی و شناخت بیشتر عوارض استخوانی این بیماری جهت انجام درمان­های بهتر ضروری است. روش بررسی: این مطالعة توصیفی تحلیلی بر روی 48 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور و 48 نمونه نرمال انجام گرفت که بر اساس جنسیت به 2 گروه 24 نفره دختر و پسر تقسیم شدند. شرایط لازم برای انتخاب نمونه­های نرمال شامل سن بالای 15 سال و مبتلا نبودن به بیماری­های خاص، نداشتن پیشینة هر گونه درمان ارتودنسی و ارتوپدی فک­ها، داشتن نیم­رخ کلاس I، ارتفاع نرمال صورت و اکلوژن کلاس I مولری همراه با اورجت و اوربایت طبیعی و وجود دندان­های 7 تا 7 در قوس دندانی فکی بود. برای بررسی سفالومتری کلیشه­ها هم از آنالیز ترکیبی استفاده شد و نتایج توسط آمار توصیفی وpaired sample T test آنالیز شدند (005/0p<). یافته­ها: زاویة SNA افزایش معناداری ندارد؛ در حالی­که زاویة SNB و ANB کاهش معناداری دارند ( 005/0P<). زاویة پلن­های اکلوزال با SN، فرانکفورت با basal plans , y axis افزایش، ولی زاویة پلن­های فرانکفورت و Facial (005/0P<)، و فاصلة Pog – NB کاهش دارد (005/0P<). نتیجه­گیری: تالاسمی با کاهش رشد مندیبل و ارتفاع صورت خلفی باعث ایجاد مال اکلوژن Cl II و الگوی رشدی Long face می­شود