تعیین کارایی شبکه‌های آبیاری و زهکشی کارون بزرگ با استفاده از روش تحلیل پوششی داده‌ها با پارامترهای کنترل‌کننده‌ میزان محافظه‌کاری

مطالعات نشان می‌دهد که عملکرد بسیاری از شبکه‌های آبیاری و زهکشی موجود بنا به دلایلی مانند نقص در طراحی و اجرا و نبود مدیریت مناسب، کمتر از حد انتظار است. وجود عوامل مؤثر متعدد بر عملکرد این شبکه‌ها، مسئله ارزیابی را پیچیده کرده است. یکی از روش‌های بسیار کارآمد در زمینۀ ارزیابی کارایی، روش تحلیل پوششی داده‌هاست. البته فرض دقیق و معین بودن داده‌های مورد استفاده در این روش، باعث ایجاد محدودیت‌هایی در استفاده از آن می‌شود. از این‌رو، در مطالعۀ حاضر برای تعیین کارایی فنی، کارایی مقیاس و کارایی فنی خالص در چهار شبکه آبیاری و زهکشی کارون بزرگ با در نظر گرفتن مسئلۀ عدم حتمیت در داده‌ها، از روش تحلیل پوششی داده‌ها با پارامترهای کنترل‌کنندۀ میزان محافظه‌کاریاستفاده شد. نتایج بررسی­ها نشان می­دهد که در سطح احتمال 50 درصد انحراف از محدودیت، شبکۀ آبیاری و زهکشی گتوند و شمال شرق اهواز به­ترتیب با میانگین 1 و 52/0 امتیاز، بیشترین و کمترین کارایی را دارند. بررسی علل ناکارایی در شبکه‌ها نشان می­دهد که هزینه‌های پرسنلی و تعمیر و نگهداری بیشترین تأثیر را بر این امر داشته به­نحوی که درصد اختلاف میان مقدار واقعی و مطلوب این دو نهاده  به‌ترتیب 48 و 41 درصد است. برای اطمینان خاطر تصمیم‌گیرندگان در به­کارگیری نتایج حاصل از مطالعه، با استفاده از شبیه‌سازی مونت‌کارلو، اعتبار روش مذکور سنجیده شد. نتایج به­دست ­آمده بیانگر توانمندی مدل تحلیل پوششی داده‌ها با پارامترهای کنترل‌کنندۀ میزان محافظه‌کاری در مقابل داده‌های نامطمئن است.