تعهد به ترمیم منابع و تأسیسات آبی و جبران خسارت زیان‌دیگان پس از مخاصمات مسلحانه در حقوق بین‌الملل

در پی روند فزاینده کم‌یابی آب در جهان، رقابت بر سر دستیابی بیشتر به آب میان کشورها فزونی یافته‌است. چنان‌که آب گاهی به منشأیی برای بروز تعارضات بین‌المللی بدل می‌شود. از طرفی، آب و تأسیسات آبی همواره در جنگ‌ها به عنوان سلاح و یا به عنوان اهداف نظامی مورد استفاده قرار گرفته‌اند. پیشگیری از جنگ‌های آبی موضوع قواعد حقوقی توسل به زور است و حفاظت از منابع آب در حین مخاصمات در حقوق بشردوستانه بین‌المللی مورد نظر واقع شده‌است. در مرحله پس از مخاصمات مسلحانه، مشکلاتی از قبیل آسیب به زیرساخت‌های آبی، آلودگی آب‌ها و عدم دسترسی به آب آشامیدنی سالم مردم مناطق جنگ‌زده، نه‌ تنها موجودیت و کیفیت منابع آبی را خدشه‌دار می‌‌کند بلکه می‌تواند به طرق مختلف صلح و امنیت بین‌المللی را تهدید نماید. بنا به اهمیت حفاظت از منابع آبی پس از جنگ‌ها در امر صلح‌سازی و نبود قواعد حقوقی صریح در این موضوع، پرسش اصلی تحقیق آن است که مهم‌ترین تعهدات حقوق بین‌الملل در موضوع ترمیم منابع و تأسیسات آبی پس از مخاصمات مسلحانه و جبران خسارت قربانیان چیست؟ نتیجه برآمده از مطالعات توصیفی- تحلیلی نگارندگان مؤید آن است که حقوق بین‌الملل در این زمینه هرچند تا کنون به قواعد خاص و مقررات تفصیلی دست نیافته است لیکن با خلأ مواجه نبوده و می‌توان به مدد اصول و موازین عام حقوق بین‌الملل موضوعه، تعهدات و سازکارهایی را به منظور بازسازی مناطق آسیب‌دیده و پاسخگویی در مقابل قربانیان جنگ استنباط نمود.