تصمیم‌گیری گروهی در شرایط عدم اطمینان با اشکال متفاوت بیان ترجیحات و ماتریس‌های مقایسات زوجی ناقص

ورودی‌های یک مسئله‌ی تصمیم‌گیری اکثراً مبتنی بر قضاوت شخصی افراد است؛ در بیشتر موارد نیز نمی‌توان این قضاوت‌ها را در در قالب مقادیر عددی و قطعی بیان کرد. از این رو «عدم اطمینان» بخشِ اجتناب‌ناپذیر تصمیم‌گیری‌های گروهی تلقی می‌شود. با توجه به عدم تمرکز تصمیم‌گیرندگان در یک نقطه‌ی جغرافیایی، در بیشتر موارد، اجماع بر سر شکل یکسان بیانترجیحات از سوی تصمیم‌گیرندگان میسر نیست. همچنین با توجه به اینکه معمولاً تصمیم‌گیرنده درباره‌ی تمام جوانب مسئله‌ی مورد بحث دانشکافی ندارد، دقت مقایسات زوجی نیز محل تردید است. در این نوشتار، روش جدیدی برای تصمیم‌گیری گروهی با بیان متفاوت ترجیحات در شرایطعدم اطمینان و با فرض ناقص بودن ماتریس مقایسات زوجی ارائه می‌شود.در این روش یک مدل برنامه‌ریزی ریاضی با سه تابع هدف ارائه می‌شود.این مدل تواماً به دنبال بیشینه‌سازی شاخص توافق گروهی، کمینه‌سازیشاخص ناسازگاری‌های فردی و بیشینه‌سازی پایداری اوزان نهایی گزینه‌هاست.