تشخیص پرتودیدگی گوشت مرغ با اندازه‌گیری ارتو-تیروزین با استفاده از تکنیک کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا و آشکارسازی فلوئورسانس

ارتو- تیروزین به عنوان معیاری برای تشخیص مواد غذایی سرشار از پروتئین پرتودهی شده پیشنهاد شده است. در این کار تحقیقاتی، اندازه‌گیری ارتو- تیروزین با استفاده از تکنیک کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا (HPLC) و آشکارسازی فلورسانس با قابلیت تعیین کمّی ng0.1 ارتو- تیروزین انجام شده است. این روش شامل یخ‌زدن و خشک کردن نمونه، هیدرولیز اسیدی و جداسازی از طریق HPLC است. با استفاده از ستون Spherisorb ODS2 امکان جداسازی خط مبنای ارتو- تیروزین از ناخالصی‌ها فراهم گردید. با اندازه‌گیری ارتو- تیروزین در نمونه‌های ران و سینه‌ی مرغ نشان داده شد که مقدار تشکیل شده‌ی آن در نمونه‌ها متناسب با دز پرتودهی بوده ولی به دلیل آن که مقدار ارتو- تیروزین اندازه‌گیری شده در نمونه‌های پرتودهی نشده متغیر بود (0.15-0.42 µg/g)، این روش می‌تواند تنها برای شناسایی نمونه‌های مرغ پرتودهی شده با kGy4 و بالاتر به کار رود. با توجه به افزایش خطی ارتو- تیروزین تشکیل شده در نمونه‌های پرتودهی شده تا kGy50، این روش به خصوص برای شناسایی نمونه‌های پرتودهی شده در دزهای غیرمجاز بالا مناسب است.