ترکیب روش‌های ANP و برنامه ریزی آرمانی در تجزیه و تحلیل SWOT (مقایسه صنعت نساجی در ایران و ترکیه)

  با اینکه تحلیل نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت‌ها و تهدیدها (SWOT) ابزاری مناسب برای شناسایی عوامل تاثیرگذار راهبردهای یک سازمان به شمار می‌رود اما این تحلیل نمی‌تواند اهمیت عوامل مزبور را معین کند که نتیجه آن، عدم توانایی در تشخیص گزینه‌ راهبردی مناسب برای سازمان است. با توجه به وابستگی متقابل بین عوامل SWOT، ترکیب این روش با سایر روش‌های پر استفاده‌ای نظیر AHP یا TOPSIS نمی‌تواند مشکل داشتن وابستگی بین عوامل  SWOTرا حل کند. به‌کار گیری روش ANP در تحلیل SWOT هرچند می‌تواند مشکل وابستگی بین عوامل را حل کند اما در عمل، محدودیت‌های دیگری نظیر محدودیت بودجه یا ساعت کار برای گزینه‌های تصمیم‌گیری وجود دارند که لازم است جدای از عوامل ذکر شده مورد توجه قرار گیرند. در این مقاله، ترکیب دو روش ANP و برنامه‌ریزی آرمانی برای تحلیل SWOT مورد توجه قرار گرفته است. روش پیشنهادی نه تنها توانایی لحاظ کردن سایر محدودیت‌های عملی را دارد بلکه با محاسبه تابع فاصله، به نحو بهتری می‌تواند گزینه‌ مناسب راهبردی را انتخاب کند. به منظور اعتبار روش پیشنهادی، مدل مزبور برای صنایع نساجی ترکیه و ایران به‌کار گرفته شده است. داده‌های صنعت نساجی ترکیه از کار تحقیقی انجام شده به توسط یوکسل و داگدویرن  گرفته شده است. نتایج حاصله نشان می‌دهد که دو کشور مزبور از راهبردهای یکسانی در این صنعت استفاده می‌کنند هرچند سازگاری قضاوت‌های خبرگان ایرانی بیشتر از خبرگان ترکیه بوده است