تحلیل و بررسی سیاست فرهنگی ابناء الرضا ( امامان جواد، هادی و عسکری (ع) )

ائمه طاهرین (ع) رهبران برگزیده الهی برای جامعه بشری و تبیین‌گر پیام رسولان الهی و هادیان مردم بوده‌اند. بخش عمده‌ای از تلاش ایشان معطوف به توسعه فرهنگی عصر خود بوده است. با عبور جریان امامت از فراز و نشیب‌هایی که پس از رحلت رسول خاتم (ص) بر ایشان تحمیل شد، پس از ولایت عهدی امام رضا (ع) در عهد مأمون و شهادت ایشان تا دوره غیبت حضرت حجت (عج)، امامان نهم، دهم و یازدهم در فاصله بیش از نیم قرن عهده دار این منصب خطیر بودند. در این مقاله به بررسی سیاست‌های فرهنگی امامان (ع) در این دوره پرداخته شده است. در این مقاله با استفاده از روش اسنادی و کتابخانه‌ای اطلاعات مورد نیاز جمع آوری و در چارچوب مدل چرخه‌ای سیاست‌گذاری تحلیل شده است. بر اساس مدل چرخه‌ای برای تحلیل سیاست‌های فرهنگی ابتدا «مسئله شناسی» و در ادامه «طراحی و انتخاب» سیاست و پس از آن «اجرا» و در نهایت «ارزیابی» سیاست صورت خواهد گرفت. مسائل فرهنگی این عصر در سه دسته: مسائل دستگاه خلافت، مسائل فرهنگ عمومی و مسائل فرهنگ شیعی تحلیل شده اند و سپس سیاست‌های فرهنگی امامان این عصر (ع) بررسی و تحلیل شده است؛ سیاست‌هایی که از لایه‌های بنیادین فرهنگ (اعتقادات و ارزش‌ها) تا لایه‌های رفتاری را مورد تأثیر قرار داده‌اند.