تحلیل و ارزیابی معیارهای کالبدی پایداری در محلات شهری در اقلیم گرم و خشک ایران

بدنبال افزایش گرمایش جهانی و بروز تغییر اقلیم متفکران و نظریه پردازان زیادی بدنبال یافتن راه حلهای مختلف برآمدند که یکی از این راه حلها مطرح شدن نظریه "توسعه پایدار" می باشد. این نظریه که بدنبال رشد بی رویه شهرها و افزایش جمعیت شهرنشین و بدنبال آن ایجاد مسایل و مشکلات مختلف در زمینه شهرنشینی مطرح گردیده بود تا سالها، بیشتر بر ضرورت های اقتصادی و محدودیتهای زیست محیطی تأکید می ورزید اما در دهه اخیر با پیدایش شعار"جهانی بیندیش، محلی عمل کن" نقش آن در جنبه های محلی و بومی بیشتر شده است. هدف از این مقاله شناخت معیارهای کالبدی پایداری در محلات شهری و به صورت مشخص در اقلیم گرم و خشک ایران می باشد. بدین منظور ویژگی های کالبدی محلات بومی در اقلیم گرم و خشک ایران مورد ارزیابی قرار گرفته است. در فرآیند تحقیق پس از معرفی معیارهای ساختار محلات پایدار، معیارهای کالبدی به عنوان پایه ای برای اثبات فرضیه در نظر گرفته شده اند. سپس با بررسی های میدانی در محلات شهرهای کویری ایران معیارهای کالبدی پایداری در دو دسته محله و ساختمان استخراج گردیده است. نهایتا با تطبیق دادن معیارهای استخراج شده از مبانی نظری و پژوهش میدانی مقاله به این نتیجه می رسد که محلات بومی-سنتی قرار گرفته در اقلیم گرم و خشک ایران از جنبه کالبدی از معیارهای پایداری پیروی می کنند.