تحلیل موانع و عوامل مؤثر در اجرای طرح‌ها و برنامه‌ریزی آمایشی استان تهران

مطالعات آمایش سرزمین در ایران سابقه‌ای بیش از هفت دهه برنامه‌ریزی را تجربه کرده است، ولی در رویکردی کلی هیچگاه به مرحلة اجرا گذاشته نشده‌ و اراده‌ای جدی برای عملیاتی‌شدن آن تاکنون مشاهده نشده است. بنابراین، این پژوهش با توجه به اجرایی‌نشدن اکثر طرح‌های آمایشی استانی، با هدف شناسایی عوامل مؤثر در اجرایی‌شدن طرح‌های آمایش استانی (در استان تهران) انجام گرفته است. نوع پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و توسعه‌ای، و از نظر روش بررسی، توصیفی و تحلیلی با تکنیک دلفی بوده است. جمع‌آوری اطلاعات با ابزار پرسشنامه انجام گرفت. تحلیل داده‌ها در این پژوهش با روش تأثیرات متقابل، و محاسبات پیچیدة ماتریس تأثیرات متقاطع با نرم‌افزار میک‌مک انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد، عوامل مؤثر در رویکرد اجرای طرح آمایشی استان تهران شامل توجه به قطبیت سیاسی منطقه، قطب رشد بودن شهر تهران در این استان، و قرارگیری در کریدورهای شرق به غرب و شمال به جنوب، و لزوم تعامل استان با مناطق همجوار است. در نهایت، راهکارهای مناسب برای رفع موانع موجود و اجرای برنامه‌ریزی آمایشی در استان تهران پیشنهاد شد.