تحلیل مسئلۀ حقیقت و زمان در حفاظت و مرمّت میراث فرهنگی

بیان مسئله: رویارویی مرمّت و حقیقت با محوریّت مسئلة زمان در این مقاله بررسی­ شده ­­است. با فرسایش اثر­ در محیط پیرامون براساس نوع مادّة معدنی یا آلی، پرسشی برای مرمّت­گر ایجاد می‌­شود که در اثر فرسوده، حقیقت چگونه ارزیابی می­‌شود؟ چالش موجودیّت اثر در گذشته، یا وضعیت فرسودة فعلی آن در حال به­ عنوان حقیقت، مسئله‌ای است که مرمّت همواره با آن مواجه است و پاسخ­گویی به آن با تحلیل زمان می­‌تواند نحوة نگرش و گزینش روش حفاظت، مرمّت بهینه برای ماندگاری اثر را تعیین کند. هدف: دستیابی به نظریه‌­ای با محوریّت زمان برای تعیین جایگاه حقیقت اثر به­ عنوان موجودیّتی در حال یا گذشته. ­روش ­تحقیق: مسئلة حقیقت در این پژوهش با تکیه بر تئوری­‌های زمان، با مبانی­­ نظری پدیده‌­شناسی از وجوه مختلف بررسی شده ­­است بر این اساس حقیقتِ نهان در نقاب مادّة اثر با وجود انسان مرتبط است و از جنبه‌­­های دیگر، حقیقت به­ عنوان موجودیّت اثر درگذشته یا شرایط کنونی آن در حال مورد بحث قرار گرفته است. نتیجه‌­گیری: با نگاهی پدیده‌­شناسانه وابستگی حقیقت به وجود انسان به اثر شأن حفاظتی می‌دهد؛ همچنین تئوری طرح شده در این مقاله، حقیقت اثر به­ عنوان موجودیّتی در حال یا گذشته را با تکیه بر نظریه­‌های زمان معیّن می­‌نماید و می­‌تواند بنیان­‌های نظری را برای گزینش روش‌­های مرمّتی مناسب به­ منظور حفاظت و نگهداری بهینه‌ای اثر ایجاد ­کند. با پذیرش تئوری زمان دینامیک، گذشته وجود ندارد؛ تنها زمان حال هست و حقیقت، تمام موجودیّت اثر در حال است، نه چیزی جای­‌مانده در گذشته که مرمّت با زدودن لایه‌های سطحی اثر به ­دنبال آن باشد و تمامیّت وجود اثر در حال برای انتقال به آینده مورد حفاظت و نگهداری قرار می­‌گیرد. در تئوری زمان استاتیک با نگاهی تقویم­وار به زمان، گذشته وجود دارد و حقیقت اثر چگونگی آن در گذشته است با ارجاع به مستندات معتبر، موجودیّت گذشتة اثر، در حال با مرمّت بازیابی می‌­شود.