تحلیل فضایی استقرار بهینۀ شهرک‌های صنعتی در پیرامون شهرها با بهره‌گیری از مدل‌های تلفیقی بولین و فازی در محیط GIS مطالعه موردی:کلانشهر تبریز

چکیده شهرک‌های صنعتی به عنوان بخشی از ماهیت اقتصادی کشورها، منجر به ارتقای اشتغال و بهبود وضعیت درآمدی ساکنین در یک منطقه‌ی جغرافیایی اعم از شهر یا روستا می‌شوند. استقرار بهینه‌ی شهرک‌های صنعتی می‌تواند متاثر از بستر طبیعی و عوامل اقتصادی- اجتماعی در کنار یکدیگر و نیز سیاست‌های کلی یک کشور باشند. کلانشهر تبریز به عنوان یکی از مهم‌ترین هسته‌های صنعتی کشور ظرفیت زیادی برای توسعه‌ی اقتصادی داشته که یکی از مهم‌ترین نمونه‌های آن، استقرار شهرک‌های صنعتی در محدوده‌ی کلانشهر است. دراین پژوهش با بهره‌گیری از داده‌های اطلاعاتی شهرک‌های صنعتی در محدوده‌ی مورد مطالعه و توزیع فضایی آن‌ها، اقدام به گزینش 6 شهرک صنعتی مهم در حوزه‌ی کلانشهر تبریز نموده و سپس از طریق شاخص‌های تاثیرگذار از بعد فضایی به تجزیه و تحلیل چگونگی استقرار این شهرک‌ها بر اساس مدل‌های تلفیقی بولین و منطق فازی پرداخته شده است. نتایج مطالعات نشان می‌دهد شهرک‌های صنعتی که در فاصله‌ی بسیار نزدیک به حوزه‌ی نفوذ کلانشهر تبریز قرار دارند؛ دارای بیشترین امتیاز و برعکس شهرک‌هایی که در فاصله‌ی دورتری از کلانشهر مکانیابی شده‌اند(از جمله سعیدآباد) کمترین امتیاز استاندارد را دارا می‌باشند. تنها شهرک بسیار مهم و دور از شهر، شهرک شهید سلیمی است که علی‌رغم فاصله‌ی تقریبا زیاد از کلانشهر، به دلیل توجه اساسی در شاخص‌های اولیه‌ی مکان‌گزینی و همچنین وسعت بسیار زیاد به عنوان یکی از شهرک‌های صنعتی با استقرار تقریبا بهینه انتخاب شده است. در ادامه نیز بر اساس منطق فازی، سه محدوده جغرافیایی متفاوت از طریق شاخص‌های تاثیرگذار در منطقه پیشنهاد گردیده که مهم‌ترین نقطه، جنوب شرقی تبریز (یعنی شهراسکو) و مجاورت شهرک شهید رجایی است.