تحلیل سبکی روضة الکتّاب با تکیه بر مقایسۀ تحیّات و دعوت‌نامه‌ها

روضة الکتّاب مجموعه­ای از اخوانیات به جای مانده از قرن هفتم به قلم صدر قونیوی است. نثر این کتاب از خصوصیات کلّی نثر مکاتیب قرن هفتم پیروی می­کند. اخوانیات این کتاب موضوعات متفاوتی دارند، ولی در آن میان دو دستۀ تحیّات (نامه­هایی که صرفاً به قصد احوال­پرسی و بیان دوستی نوشته شده­اند) و دعوت­نامه­ها (خواندن دوستی به مهمانی) قابل­توجّه هستند. در این مقاله، به بررسی خصوصیات سبکی این دو پرداخته­ایم و نشان داده­ایم که دعوت­نامه­ها به رغم کمی تعداد، خصوصیاتی در لایه­های واژگانی و نحوی و بلاغی دارند؛ از جمله استفاده از صورخیال، جمله­های کوتاه­تر و ساده­تر، و بسامد بالای واژگان حسّی که بیشتر با طبیعت و عشرت مرتبط هستند. این خصوصیات آنها را برجسته­ می­کند و در خواننده تأثیر می­گذارد