تحلیل خودهمبستگی فضایی آلودگی‌های زیست‌محیطی و بیماری سالک در شهر مشهد با تأکید بر سکونتگاه‌های غیررسمی

روستاهای الحاقی به کلانشهرها با آلودگی زیست‌محیطی متعددی مواجه‌اند. یکی از شایع‌ترین این آلودگی‌ها که از اهمیت بالایی برخوردار است آلودگی‌های مربوط به خاک، زباله و ... می‌باشد. بر این اساس مقاله حاضر به تحلیل آلودگی‌های زیست‌محیطی روستاهای الحاقی شهر مشهد می‌پردازد. روش تحقیق حاضر توصیفی- تحلیل بوده و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزارهای ArcGIS و GeoDa استفاده شده است. جهت بررسی توزیع فضایی بیماری سالک از ضریب موران و آماره عمومی G استفاده شده و همچنین از شاخص دومتغیره موران برای سنجش خودهمبستگی بیماری سالک در اثر آلودگی‌های زیست‌محیطی استفاده شده است. جامعه آماری 10 روستای مستحیل شده به شهر مشهد هستند، نمونه‌ها را با استفاده از آمار شبکه بهداشت به دست آوردیم. در بین روستاهای مطالعه شده نرخ روستای سیس‌آباد با 2190 مورد ابتلا به بیماری، بیشترین سالک را داشته است. نتایج نشان می‌دهد که توزیع فضایی بیماری سالک در شهر مشهد به صورت خوشه ای است و آماره G 5/0 به دست آمده است. در ارتباط با تحلیل خودهمبستگی فضایی بیماری سالک و آلودگی‌های زیست‌محیطی، توزیع فضایی به دست آمده از نوع خوشه ای می‌باشد و ضریب موران دومتغیره 68/0 به دست آمد که بیانگر این است که بیماری سالک در مکان‌هایی که آلودگی زیست‌محیطی بالایی دارند، بیشتر است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد از آنجایی که روستاهای ادغام شده در شهر مشهد بیشتر در اطراف کشف رود قرار دارند و جهت شیب مشهد نیز به سمت این رودخانه می‌باشد، لذا بیشترین میزان آلودگی‌های زیست‌محیطی در روستاهای مستحیل شده وجود دارد که باعث مبتلا شدن ساکنان این مناطق به بیماری سالک شده است.