تحلیل ارتباط همگنی و توزیع‌پذیری با پایداری روابط اجتماعی در فضاهای خانه‌های سنتی ایران ( مطالعه موردی: کاشان)

این مطالعه بر اساس نظریه پیکره‌بندی فضا صورت گرفته‌است. بررسی اجزای تشکیل‌دهنده‌ خانه‌ها و عوامل شکل‌گیری ساختاری فضاها و ارتباط آنها با دیگر فضاها، رهیافتی برای دستیابی به تأثیر روابط فضایی در شکل‌گیری روابط اجتماعی در خانه‌ها می‌باشد. شناخت عوامل و مولفه‌های موثر بر میزان همگنی و توزیع‌پذیری با استفاده از ضریب افتراق یکی از مهمترین مولفه‌ها در این خصوص می‌باشد. خانه‌های دوره قاجار کاشان و تحلیل تطبیقی این الگوها متناسب با نیازها و الزامات مسکن امروزی مبنای این مطالعه است. روش به‌کار رفته در این پژوهش، ترکیبی از روش‌های تفسیری- تاریخی با تکنیک تحلیل محتوا و استدلال منطقی می‌باشد. با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای، مطالعات تاریخی صورتگرفته و شبیه‌سازی به وسیله‌ی نرم افزار گرسهاپر و پلاگین اسپیس سینتکس و نرم‌افزار دپث مپ و تحلیل گراف‌های توجیهی برای 19 نمونه از خانه‌های دوره قاجار کاشان که به‌صورت خوشه‌ای هدفمند انتخاب شده‌اند، استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد میزان نفوذپدیری، انتظام فضایی و قرارگیری هر فضا در عمق مشخص، ارتباط مستقیم با نحوه‌ی روابط اجتماعی و رفتاری می‌باشد. همچنین تمام خانه‌های سنتی بررسی شده دارای همگنی و توزیع‌پذیری بالا و مطلوبی در چیدمان فضایی می‌باشند. خانه‌هایی که هر چهار عرصه عمومی، نیمه‌عمومی، نیمه‌خصوصی و خصوصی را داشته و ریزفضاهای دارای عمق و هم‌پیوندی مناسب این حریم‌ها باشند، دارای همگنی و توزیع‌پذیری مناسب این حریم‌ها باشند، دارای همگنی و ضریب افتراق بالاتری هستند.