تاثیر غوطه وری در آب سرد و معتدل بر تغییرات قدرت و وزن عضلانی ناشی از تمرین مقاومتی در موش های صحرایی

زمینه و هدف: غوطه ­وری در آب سرد روشی برای بازگشت به حالت اولیه از مسابقه یا تمرین می­ باشد. اثربخشی کوتاه مدت غوطه­ وری بر بازگشت به حالت اولیه در مطالعات بسیاری بررسی شده و نتایج منفاوتی گزارش شده است؛ با این حال ابعاد سازش­ گونه آن تا حد زیادی مورد غفلت واقع شده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرات غوطه ­وری در آب با دمای سرد و معتدل طولانی­ مدت پس از تمرین، بر سازگاری­ های تمرین مقاومتی می­ باشد. روش­ تحقیق: 32 موش صحرایی نر نژاد اسپراگ - داولی (8 هفته ­ای) به طور تصادفی به چهار گروه مساوی شامل کنترل (22/50±208/52 گرم)، تمرین مقاومتی (26/70±208/87 گرم)، تمرین مقاومتی و غوطه ­وری در آب با دمای ˚C 27 (208/37±16/30 گرم) و تمرین مقاومتی و غوطه­ وری در آب با دمای ˚C 14 (218/75±33/20 گرم) تقسیم شدند. تمرین به مدت 8 هفته، 3 روز در هفته، با 3 نوبت 5 تکراری بالا رفتن از نردبان اجرا شد و مقاومت از طریق اتصال کیسه محتوی وزنه­ به دم حیوان اعمال گردید. در انتهای هر جلسه، موش­های گروه­ 3 و 4 به ترتیب درون استخر آبی با دمای ˚C27 و ˚C14 به مدت 6 دقیقه قرار گرفتند. حداکثر قدرت بالا رفتن موش از نردبان در شروع و در جلسه آخر اندازه­ گیری شد. 24 ساعت پس از جلسه تمرینی آخر و پس از بی هوشی، عضله نعلی و خم کننده دراز انگشتان (FHL) موش ها برداشته و وزن شد. بافت چربی زیر جلدی ­شکمی- کشاله ­ای نیز به سرعت جدا و بلافاصله وزن شد. داده­ ها با استفاده از روش آنالیز واریانس یک­طرفه و در سطح معنی­ داری 0/05>p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ­ها: نتایج نشان داد که میزان وزن چربی زیر جلدی - شکمی (0/01=p)، وزن نسبی عضلات نعلی و FHL (p=0/01) و حداکثر قدرت بالا رفتن از نردبان (0/001=p) در گروه­ ها بطور معنی­ داری از نظر آماری با یکدیگر متفاوت هستند؛ به گونه ­ای که در تمامی موارد، این شاخص ها در گروه تمرین مقاومتی و غوطه­وری در آب معتدل، بهبودی بیشتری دارد. نتیجه ­گیری: غوطه­ وری در آب معتدل (با دمای ˚C27) می ­تواند بر سازگاری­های طولانی ­مدت تمرین مقاومتی در موش ­ها اثرگذار باشد؛ استفاده از این دما برای مداخلات غوطه ­وری ورزشکاران پیشنهاد می ­گردد.