تاثیر تکنیک محدودیت حرکت درمانی با استفاده از کفی با گوه خارجی بر تقارن در تحمل وزن و تعادل عمل‌کردی بیماران همی‌پارزی مزمن

  سابقه و هدف: عدم تقارن در تحمل وزن یکی از علت‌های اساسی ایجاد اختلال در حفظ تعادل بیماران همی‌پارزی است که می‌تواند ایستادن و مشارکت در فعالیت‌های روزمره زندگی در این بیماران را با مشکل مواجه کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آنی تکنیک محدودیت حرکت درمانی با استفاده از کفی با گوه خارجی بر شاخص تقارن و هم‌چنین تاثیر کوتاه‌مدت این تکنیک بر تعادل عمل‌کردی بیماران همی‌پارزی مزمن انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه شبه تجربی، 21 بیمار همی‌پارزی با میانگین سنی (06/10±) 28/54 سال و متوسط زمان گذشته از ضایعه (48/36±) 14/50 ماه به‌صورت غیر احتمالی ساده انتخاب شدند. شاخص تقارن در 3 حالت بدون کفی با گوه خارجی، کفی با گوه خارجی 5 و 5/7 درجه اندازه‌گیری شد. هم‌چنین تعادل عمل‌کردی بیماران با استفاده از آزمون‌های Functional reach (FR) و Timed up and go (TUG) قبل و بعد از استفاده کوتاه‌مدت از تکنیک محدودیت حرکت درمانی بررسی شد. یافته‌ها: طبق نتایج این مطالعه، شاخص تقارن با استفاده از کفی با گوه خارجی 5 و 5/7 درجه نسبت به بدون استفاده از کفی با گوه خارجی، تفاوت معناداری (001/0p<) داشت، در حالی‌که تفاوت شاخص تقارن بین کفی با گوه خارجی 5 و5/7 درجه معنادار نشد. میانگین نمرات آزمون‌هایFR  (012/0 =P) وTUG  (006/0 =P) به‌دنبال استفاده از تکنیک محدودیت حرکت درمانی تغییرات معناداری را نشان دادند.  نتیجه‌گیری: استفاده از تکنیک محدودیت حرکت درمانی موجب بهبود تقارن در تحمل وزن به صورت آنی و هم‌چنین بهبود تعادل عمل‌کردی در کوتاه‌مدت شد