تاثیر تمرینات منظم اینتروال بر علائم هیستوشیمیایی و سطح سایتوکاینی و نوروتروفیکی بافت مغز موش های صحرایی لوئیس در مدل تجربی مالتیپل اسکلروزیس

سابقه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی و مزمن دستگاه عصبی مرکزی است. باتوجه به اثرات احتمالی فعالیت ورزشی در پیشگیری از این بیماری، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 6 هفته تمرین اینتروال با شدت بالا بر سطوح TNF-α، IL-10 و BDNF در بافت مغز موش­­ های صحرایی مدل آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی بود. مواد و روش­ ها: در این مطالعه تجربی 25 سر موش صحرایی ماده نژاد لوئیس با سن 6 هفته به­ طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. تمرینات اینتروال به­ مدت 6 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. برنامه تمرین اینتروال در هفته دوم و طی ۶ هفته تمرین در هر جلسه شامل ۱۰ تکرار ۱ دقیق ه­ای بود. مدل آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی در انتهای هفته ششم تمرینات القاء گردید. TNF-α، BDNF و IL-10 در بافت مغز اندازه­گیری شد. نتایج: نتایج حاصل از رنگ­ آمیزی نشان داد که در گروه­ های تحت تیمار با تمرین اینتروال میزان التهاب بافت عصبی کاهش می­ یابد. تمرین اینتروال در موش ­های ماده نژاد لوئیس مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی منجر به کاهش معنی ­دار TNF-α (0/001=P) شد، اما تغییر معنی­ داری در IL-10 (07/0=P) و BDNF ایجاد نکرد (0/54P =). علاوه بر این­، علائم بالینی در موش ­های صحرایی تمرین کرده با تاخیر ظاهر شد. نتیجه­ گیری: به ­نظر می­ رسد تمرینات اینتروال با مدت و شدت پروتکل مطالعه حاضر احتمالا موجب تاخیر در بروز و کاهش شدت علائم بالینی و درنتیجه افزایش حفاظت سلولی در موش ­های صحرایی لوئیس در برابر ابتلا به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی می ­شود.