تاثیر تمرینات متمرکز شانه و دستگاه تسهیل کننده حرکت ویلچر بر درد و عملکرد شانه جانبازان مبتلا به آسیب نخاعی پاراپلژیک

اهداف: آسیب نخاعی یک رویداد حاد و ویران‌کننده است که تغییرات مهم و دایمی در زندگی جانبازان ایجاد می‌کند و باعث اختلال عملکردی وسیع می‌شود. ورزش می‌تواند میزان این ناتوانی را کاهش داده یا عملکردشان را بهبود بخشد. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تمرینات متمرکز شانه و دستگاه تسهیل‌کننده حرکت ویلچر بر درد و عملکرد شانه جانبازان ویلچرسوار مبتلا به آسیب نخاعی پاراپلژیک بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش کاربردی از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون، 20 نفر از جانبازان ویلچرسوار با آسیب نخاعی پاراپلژی و مبتلا به درد شانه مراجعه‌کننده به مرکز ارتز و پروتز کوثر در سال 1394 به‌روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه 10نفره تجربی و کنترل قرار گرفتند. داده‌ها با پرسش‌نامه‌های شاخص تعیین درد شانه افراد استفاده‌کننده از صندلی چرخ‌دار (WUSPI) و بررسی عملکرد شانه بیماران ارتوپدی (SRQ) جمع‌آوری شد. تمرینات به‌مدت 8 هفته و هر هفته 3 روز، در گروه تجربی به‌همراه استفاده از دستگاه تسهیل‌کننده حرکت ویلچر در منزل انجام شد و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. تحلیل داده‌ها به‌کمک نرم‌افزار SPSS 21 و توسط آزمون‌های‌ T وابسته و تحلیل کوواریانس صورت گرفت. یافته‌ها: در گروه تجربی، در مرحله پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون به‌طور معنی‌داری میزان درد کاهش و عملکرد شانه افزایش یافت. بین دو گروه کنترل و تجربی نیز تفاوت معنی‌دار مشاهده شد (0.05p<). نتیجه‌گیری: تمرینات متمرکز شانه به‌همراه استفاده از دستگاه تسهیل‌کننده حرکت ویلچر در کاهش میزان درد و افزایش عملکرد شانه جانبازان ویلچرسوار با آسیب نخاعی پاراپلژیک موثر است.