تاثیر آموزش تاب‫آوری بر میزان اضطراب بیماران مبتلا به بدشکلی ناشی از سوختگی

زمینه و هدف: یکی از حوادث آسیب رسان و ناراحت کننده که در طول زندگی فرد می‫تواند رخ دهد، سوختگی است. مشکلات و عوارض سوختگی در اکثر مواقع تا آخر عمر باقی مانده و گریبان‫گیر فرد خواهد بود. بدشکلی های ناشی از سوختگی باعث اضطراب در بیماران سوختگی می‫گردد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش تاب آوری بر میزان اضطراب بیماران مبتلا به بدشکلی ناشی از سوختگی انجام شد. روش کار: این پژوهش ار نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و با گروه کنترل بود. بدین منظور از دی‫ماه سال 1395 تا اردیبهشت ماه 1396 از بین مراجعه کنندگان به درمانگاه بیمارستان سوانح و سوختگی ولایت شهرستان رشت تعداد 60 نفر که دچار بدشکلی ناشی از سوختگی بودند با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (30 نفر) و کنترل (30 نفر) قرار گرفتند. بیماران برگه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه های تاب آوری کونور و دیویدسون (CD-RIS) و اضطراب اشپیل برگر (STAI) را قبل و بلافاصله بعد از اتمام مداخله در هر دو گروه تکمیل کردند. در گروه آزمایش، بیماران در کنار دریافت مراقبت معمول پزشکی به مدت دو ماه طی 8 جلسه 90 دقیقه ای و هفته ای یک بار تحت آموزش تاب آوری قرار گرفتند. داده ها با نرم افزار SPSS-23 و با استفاده از روش‫های آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمرات تاب آوری و اضطراب پس از اجرای آموزش در گروه آزمون 7/02 ±80/23 و 4/23±25/40 و در گروه کنترل 11/58±63/66 و 4/73±48/50 محاسبه شد. نتایج تحلیل کوواریانس چندگانه نشان داد بین میانگین نمرات پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل در تاب آوری (0/01˂‌‌‌p , 168/10=F) و اضطراب (0/01˂p , 6/908=F) تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه‌گیری: جلسات آموزش تاب آوری در کاهش علایم اضطراب بیماران مبتلا به بدشکلی ناشی از سوختگی مؤثر بوده و می‫تواند به عنوان یک روش درمانی در درمان اضطراب بیماران سوختگی مورد استفاده قرار گیرد.