تأمین انرژی ساختمان در شهر تبریز با توجه به تغییر اقلیم بر مبنای مدل ANP

محیط زیست یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار به شمار می‌آید. با توجه به کاهش و پایان یافتن انرژی­های تجدیدناپذیر و آلودگی­های زیست محیطی نشأت گرفته ازآن­ها، انرژی­های تجدیدپذیر که همیشگی و طبیعی و کم هزینه هستند جایگاه ویژه­ای یافته­اند. از سویی نیز مساله تغییر اقلیم و گرم شدن کره­ی زمین و تغییرات آب و هوایی مستمر در جهان، محیط زیست شهری را تحت تأثیر خود قرار داده است و ممکن است این شرایط محیطی بر روی محیط داخلی و عملکرد انرژی برای حفظ آسایش حرارتی داخل ساختمان تأثیر بگذارد. به سبب اهمیت این موضوع، در این پژوهش طراحی مطابق با اقلیم مورد تحقیق قرار داده شد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه­ای و بررسی­های میدانی است. در این پژوهش به جهت بررسی تعیین معیارهای اقلیمی مهم و مطرح در طراحی اقلیمی شهر تبریز، داده­های هواشناسی ایستگاه تبریز در طول دوره­ی آماری 1960 تا 2012 جمع­آوری شد. بعد از تعیین معیارهای مؤثر در طراحی اقلیمی به منظور وزن­دهی معیارها از مدل ANP استفاده گردید. سپس وزن نهایی هر معیار تعیین و الویت­بندی آن­ها انجام شد. بدین صورت که از بین 40 معیار در نظر گرفته شده در این مطالعه، 15 معیار برگزیده شد که در این میان معیار استفاده از حرارت خورشید بالاترین رتبه را کسب کرد که سایر معیارها را نیز تحت تاثیر خود قرار می­دهد و سیستم گرمایش و سرمایش ساختمان را با حداقل رساندن مصرف سوخت فسیلی می­تواند فراهم آورد.