تأثیر 12 هفته تمرین مقاومتی پیش‌رونده بر تعادل، خستگی و ناتوانی جسمانی زنان مبتلا به ام‌اس

زمینه و هدف: مولیتپل­اسکلروزیس یک بیماری مزمن دستگاه عصبی مرکزی می­باشد که به وسیلة­ تخریب میلین سلول­های عصبی مرکزی باعث اختلال در هدایت جریان­های عصبی می­شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر    تمرین­های مقاومتی پیش­رونده بر تعادل، ناتوانی جسمانی و خستگی بیماران زن مبتلا به بیماری ام­اس بود. روش بررسی: در یک طرح نیمه­تجربی 24 زن مبتلا به ام­اس (قد:  cm6/7±160، وزن: kg11±68، سن 9/5±5/30) به شیوة هدفمند و بر اساس نمرة ناتوانی جسمانی توسعه­یافتة کورتز (4ـ1) به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته به مدت 45 تا 60 دقیقه تمرینات مقاومتی پیش­رونده انجام دادند. در این دوران گروه شاهد هیچ­گونه فعالیت بدنی منظمی نداشت. برای ارزیابی تعادل از تست تعادل بورگ، خستگی از پرسش­نامة شدت خستگی و ناتوانی جسمانی از پرسش­نامة توسعه­یافته کورتز به صورت پیش و پس­آزمون استفاده گردید. تحلیل داده­ها در سطح خطای آلفای 5 درصد توسط آزمون آماری تحلیل واریانس چند متغیره مانکوا به­وسیلة بستة نرم­افزاری SPSS نسخة 18 انجام شد. یافته­ ها: نتایج آماری نشان داد که در میانگین نمرات تست تعادل و شدت خستگی بین دو گروه تجربی و شاهد تفاوت معنا­داری وجود دارد (05/0< P). با این­حال در میانگین نمرات توانایی جسمانی دو گروه تفاوت معنا­داری مشاهده نشد (05/0P >). نتیجه­ گیری: بر پایة نتایج پژوهش حاضر اجرای 12 هفته تمرین مقاومتی پیش­رونده باعث افزایش تعادل و کاهش خستگی در بیماران مبتلا به ام اس می­شود ولی تأثیری بر توانایی جسمانی آنان ندارد.