تأثیر یک دوره تمرین تناوبی هوازی به همراه نانوذرات سلنیوم بر میزان سایتوکاین‌های IL-6، TNF-α و IL-4 در بافت طحال موش‌های مبتلا به سرطان پستان

زمینه و هدف: سایتوکاین­ها مولکول‌هایی هستند که واسطه­ی ایجاد پاسخ­های ایمونولوژیک هستند. با توجه به اثرات آنتی‌اکسیدانی و ایمونولوژیک نانوذرات سلنیوم و تمرینات ورزشی هوازی، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین ورزشی هوازی و نانوذرات سلنیوم بر میزان سایتوکاین­های اینترلوکین 4، اینترلوکین 6 و فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا (TNF-α) در بافت طحال موش‌های مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش­ها: تعداد 64 سر موش بالب­سی به شکل تصادفی به 8 گروه سالم-کنترل، تومور-کنترل، سالم-تمرین، تومور-تمرین، سالم- نانوذرات سلنیوم، تومور- نانوذرات سلنیوم، سالم- تمرین - نانو ذرات سلنیوم و تومور- تمرین - نانو ذرات سلنیوم تقسیم شدند. گروه­های پژوهش تمرین تناوبی هوازی و استفاده از نانوذرات سلنیوم را به مدت 6 هفته قبل و بعد از القای سرطان را پشت سر گذاشتند. در پایان هفته ششم بعد از تزریق تومور 4T1 میزان پروتئین سایتوکاین­ها در بافت طحال با روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: بر اساس نتایج پژوهش حاضر تمرین ورزشی هوازی و نانوذرات سلنیوم باعث کاهش معنادار در حجم تومور گشته­اند (05/0< P). همچنین نتایج پژوهش نشان‌دهنده کاهش معنادار سطوح تمام سایتوکاین­ها در بافت طحال در اثر سرطان بوده است (05/0< P)؛ اما نانوذرات سلنیوم و تمرین تناوبی هوازی به‌صورت هم‌زمان باعث افزایش سطوح سایتوکاین TNF-α در بافت طحال گشته­اند (05/0< P). نتیجه‌گیری: به نظر می­رسد تمرینات ورزشی هوازی و استفاده از نانوذرات سلنیوم توانسته­اند با افزایش سایتوکاین فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا به‌عنوان یک سایتوکاین مجموعه سلول­های کمکی نوع 1 در تقویت سیستم ایمنی و کاهش حجم تومور نقش داشته باشند.