تأثیر گروه درمانی مبتنی بر شفقت بر کیفیت زندگی و تغییر در اهداف و اولویت های مادران کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی

زمینه و هدف: مشکلات مراقبت از فرزند مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون­کنشی، والدین به­ویژه مادر را در معرض خطر ابتلا به آسیب روانی قرار می ­دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر گروه­درمانی مبتنی بر شفقت بر کیفیت زندگی و تغییر در اهداف و اولویت­ های مادران کودکان مبتلابه اختلال نارسایی توجه/ فزون­کنشی بود. روش: روش پژوهش، نیمه­ آزمایشی با طرح پیش ­آزمون- پس­ آزمون با گروه گواه بود. جامعه شامل مادران کودکان مبتلا به اختلال نارسایی­توجه/ فزون­ کنشی با غلبه فزون­ کنشی بودند که در بهار 1396 به بیمارستان خورشید اصفهان مراجعه کرده بودند. 20 مادر از طریق نمونه­ گیری هدفمند انتخاب و به ‌‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای دهی شدند (هر گروه 10 نفر). برای هر دو گروه پیش ­آزمون اجرا شد. سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ­ای تحت آموزش شفقت ­درمانی قرار گرفتند و یک هفته پس از اتمام مداخله برای هر دو گروه پس ­آزمون اجرا شد. برای گردآوری داده ­ها از پرسشنامه کیفیت زندگی (ویر و شربون، 1992) و مقیاس تغییر در اهداف و اولویت­ ها (تدسچی و کالهون، 1996) استفاده شد.  یافته­ ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد در کیفیت زندگی و ابعاد آن (کارکرد جسمانی، انرژی/ خستگی، بهزیستی هیجانی، کارکرد اجتماعی، درد و سلامت عمومی) و اهداف و اولویت­ های مادران گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد ولی در ابعاد اختلال نقش بخاطر سلامت جسمی و اختلال نقش بخاطر سلامت هیجانی، تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه ­گیری: از گروه­درمانی مبتنی بر شفقت می­توان برای  بهبود کیفیت زندگی و تغییر در اهداف و اولویت­ های مادران کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون­ کنشی استفاده کرد.