تأثیر کاهش منابع آب برکشاورزی طی سال های آبی (1391-1370) با تأکید بر تغییرات سطح زیر کشت و تولید محصولات باغی (مطالعه موردی: شهرستان لنجان)

فعالیت باغداری در شهرستان لنجان از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این منطقه همزمان از آب‌های سطحی و زیرزمینی جهت آبیاری سطوح زیر کشت استفاده می‌شود. در نتیجه بروز خشکسالی سال‌های اخیر، در منابع آب تأمین کننده بخش کشاورزی نوساناتی ایجاد شده است. در این پژوهش سعی شده تأثیر کاهش منابع آب بر وضعیت سطح زیر کشت و تولید محصولات عمده باغی مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی، به لحاظ نوع، توصیفی- تحلیلی و به لحاظ روش جمع آوری اطلاعات و داده‌ها، اسنادی است. در فرآیند مطالعه، داده‌ها، بر اساس هدف پژوهش با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده تجزیه و تحلیل شده است. نتایج مطالعه نشان داده است کل سطح زیر کشت محصولات باغی و تولید محصولات خشکبار (بادام و گردو) علیرغم کاهش منابع آب، روند افزایشی داشته، اما کل تولید محصولات باغی، سطح زیر کشت و تولید محصول انگور روند کاهشی داشته است. کاهش سطح زیر کشت و تولید محصولات باغی در هر یک از سال‌های خشکسالی نسبت به سال‌های تر سالی در دوره آمار مورد مطالعه قابل ملاحظه است.