تأثیر پیش‌‌آماده‌سازی و فراپیش‌آماده‌سازی ناشی از ایسکمی- تزریق مجدد بر تولید نیروی زیربیشینۀ ایستا و پویا

بهینه کردن نتایج تمرین و بهبود پاسخ، نیازمند انتخاب محرک مناسب و از اهداف هر برنامۀ تمرینی است. به‌نظر می‌رسد پیش‌آماده‌سازی ناشی از ایسکمی و تزریق مجدد (IRPC) می‌تواند محرکی مناسب برای افزایش پاسخ‌های انقباضی زیربیشینه باشد. ازاین‌رو این پژوهش در نظر دارد تأثیر پیش‌آماده‌سازی و فراپیش‌آماده‌سازی ناشی از ایسکمی و تزریق مجدد (IRRPC) را بر نیروی زیربیشینه ایستا و پویای مردان جوان بررسی کند. بدین منظور 20 مرد جوان دانشجوی دانشگاه شهید رجایی تهران به‌صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه کنترل (با میانگین سن 42/1±20 سال، قد 66/5±34/174 سانتی‌متر و وزن 12/6±1/71 کیلوگرم) و آزمایش (با میانگین سن33/1±5/20 سال، قد 88/4±2/176 سانتی‌متر و وزن 09/7±45/74کیلوگرم) جای گرفتند. شرکت‌کنندگان حرکت جلوبازو دمبل لاری تک دست با وزنۀ 8 کیلوگرمی با بیشترین تکرار ممکن را برای حرکت پویا و بیشترین زمان نگهداری انقباض در زاویۀ 90 درجه را برای حرکت ایستا انجام می‌دادند. رکوردهای پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای دو دست جمع‌آوری شد. در گروه آزمایش قبل از پس‌آزمون، دست برتر فرد به مدت 3 دقیقه تحت محدودیت نسبی جریان خون (BFR) قرار می‌گرفت و بعد از 1 دقیقه تزریق مجدد، حرکت اجرا می‌شد. برای بررسی تفاوت‌های بین دو گروه از آزمون تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. طبیعی بودن توزیع داده‌ها نیز از طریق آزمون کولموگروف- اسمیرنوف مشخص و سطح معنا‌داری آماری 05/0P ≤ تعیین شد. نتایج نشان داد IRPC افزایش معنا‌داری (001/0=P و 071/14=F) در رکورد ایستای فرد ایجاد کرد، ولی IRRPC تأثیر معنا‌داری نداشت. این افزایش ممکن است نتیجۀ پیش‌جبرانی نسبی ایسکمی موقت ناشی از انقباض‌های ایستا باشد. از طرفی IRPC و IRRPC در مقدار پاسخ‌های انقباضی پویا، تفاوت معنا‌داری ایجاد نکرد. ازاین‌رو پیشنهاد می‌شود برای افزایش نیرو و تعویق خستگی در انقباض‌های زیربیشینۀ ایستا از IRPC استفاده شود.