تأثیر نگرش والدین در تمایل آنها نسبت به پیاده‌روی کودکان در سفرهای تحصیلی

علی‌رغم مزایای فراوان پیاده‌روی، استفاده‌ی کودکان از آن طی دهه‌های اخیر کاهش یافته است. مرجع{۱} لذا شناخت عوامل مؤثر در پیاده‌روی کودکان به مدرسه بسیار ضروری است. با وجود این و به خصوص در کشورمان، مطالعات زیادی در زمینه‌ی مذکور صورت نگرفته است. هدف پژوهش حاضر، سنجش تأثیر نگرش شامل: نگرش والدین نسبت به شیوه‌ی پیاده‌روی و نگرش نسبت به ایمنی در کنار متغیرهای اجتماعی ـ اقتصادی در تمایل والدین نسبت به پیاده‌روی کودکان‌شان در سفر به مدرسه است. نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی‌شده در سال ۱۳۹۴ در مشهد از طریق توزیع پرسش‌نامه بین دانش‌آموزان ۲۸ مدرسه و تکمیل آن توسط والدین صورت گرفته است $r‌m{(N=625)}$. تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی برای دسته‌بندی مؤلفه‌های نگرش‌ها و مدل‌سازی معادلات ساختاری براساس نگرش‌های والدین در کنار متغیرهای خانوار انجام شد. در تمایل والدین نسبت به پیاده‌روی کودکان‌شان، در حالی که نگرش نسبت به ایمنی ترافیک بی‌معنی به‌دست آمد، نگرش نسبت به پیاده‌روی با ضریب بزرگ (۰٫۳۴) معنی‌دار شد. اگرچه ضرایب متغیرهای خودروی شخصی خانوار، گواهینامه‌ی مادر و پدر، تحصیلات مادر، متوسط درآمد خانوار و فاصله‌ی خانه از مدرسه کوچک به‌دست آمد، اما معنی‌دار بودند. یافته‌های پژوهش حاضر، پیشنهاد می‌دهد که در برنامه‌ریزی مدارس برای کمک به حمل‌ونقل پایدار، تمرکز بر بهبود نگرش‌های عام و کاربردی والدین نسبت به پیاده‌روی راه‌گشاست.