تأثیر نظام بین‌الملل مدرن بر الگوی رفتاری بازیگران دینی (با تأکید بر اسلام سیاسی)

مقاله حاضر در پاسخ به این سؤال که نظام بین‌الملل مدرن و مؤلفه‌های هویتی آن، چه تأثیری بر ظهور الگوهای رفتاری خاص بازیگران دینی داشته است، نتیجه می‌گیرد که روی کار آمدن نظام بین‌الملل مدرن بعد از معاهدات وستفالیا (1648 م) و ایجاد دولت ـ ملت‌های مدرن و سکولار غربی مبتنی بر آموزه‌های مدرنیسم و تقابل آن با انگاره‌های هویت دینی، منجر به بروز الگوی رفتاری تقابلی از سوی بازیگران دینی شده است. در این پژوهش سعی می‌شود با تأکید بر الگوی رفتاری اسلام سیاسی به‌عنوان بازیگری دینی در سطح نظام بین‌الملل به بررسی این تأثیر پرداخته شود. نتایج أخذ شده در این پژوهش حاکی از آن است که برخلاف آنچه انتظار می‌رفت که عناصر مدرنیته موجب از بین رفتن نقش مذهب شوند، موجب تجدید حیات آن شدند و نه تنها تمام تلاششان برای حذف دین از عرصه‌های مختلف به نتیجه نرسید، بلکه در کنار تقویت بازیگران دینی، منجر به بروز الگوی رفتاری تقابلی ازسوی این گروه‌ها به ویژه اسلام‌گرایان شدند. این پژوهش با روش اسنادی به تبیین و تحلیل چرائی این موضوع می‌پردازد.