تأثیر مکمل‌یاری با آهن به تنهایی و توأم با ویتامینC بر وضعیت "روی" و ویتامینC در دختران دانشجوی مبتلا به فقر آهن

سابقه و هدف: فقر آهن و کم خونی ناشی از آن، یکی از مهم‌ترین مشکلات بهداشتی جهان است. دریافت مکمل‌های آهن ممکن است از یک طرف موجب کاهش جذب "روی" و از طرف دیگر کاهش آنتی‌اکسیدان‌ها مانند ویتامینC شود. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مکمل آهن به تنهایی و توأم با ویتامین C بر وضعیت "روی" و ویتامین C در دانشجویان دختر مبتلا به فقر آهن بود. مواد و روش‌ها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینیِ تصادفیِ دو سوکور انجام گرفت. 60 دانشجوی دختر مبتلا به فقر آهن از میان 289 دانشجوی دختر داوطلب ساکن در خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انتخاب شدند. غلظت هموگلوبین با استفاده از دستگاه سِل‌کانتر ، غلظت فریتین سرم به روش ELISA ، آهن سرم به روش اسپکتروفتومتری توسط کیت شرکت زیست‌شیمی و "روی" سرم به روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی و ویتامینC پلاسما به روش رنگ‌سنجی و با استفاده از DNPH-4,2 در شروع مطالعه و پایان هفته‌های ششم و دوازدهم در گروه‌های مورد مطالعه اندازه‌گیری شد. مبتلایان به فقرآهن پس از همسان‌سازی به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه دریافت‌کننده روزانه 50 میلی‌گرم آهن عنصری (گروه 1) و گروه دریافت کننده 50 میلی‌گرم آهن عنصری+500 میلی‌گرم اسیداسکوربیک (گروه 2) به مدت 12 هفته. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های Student t-test و آنالیز واریانس دوطرفه به روش تکرار و با استفاده از نرم‌افزار SPSS11.5 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها‌: میزان "روی" سرم در ابتدای مطالعه، در دو گروه، تفاوت معنی‌داری نداشت. بعد از 6 هفته مداخله، میزان "روی" سرم در گروه 1 از 2/49/80 به 7/29/68 و در گروه 2 از 5/42/81 به 9/21/66 میکروگرم در دسی‌لیتر کاهش یافت (001/0pP) و در گروه 1 نیز در هفته دوازدهم، میزان ویتامینC نسبت به ابتدا و هفته ششم مطالعه، افزایش معنی‌داری نشان داد(3/07/4 در مقابل 2/03/3 میلی‌گرم در لیتر 01/0p