تأثیر مکمّل‌گیری کوتاه‌مدّت کراتین و کراتین همراه با کربوهیدرات بر عملکرد بی‌هوازی فوتبالیست‌های جوان

هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر مکمّل­گیری کوتاه‌مدّت کراتین مونوهیدرات به صورت مجزّا و همراه با کربوهیدرات بر عملکرد بی­هوازی بازیکنان جوان فوتبال بود. آزمودنی‌های پژوهش را، 21 بازیکن رده سنّی زیر بیست و یک سال با میانگین سنّی 61/1±19 سال تشکیل می­دادند که به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها پس از اندازه­گیری ترکیب بدنی آزمون پرش با افت ­اوّلیّه (CMJT) و RAST را انجام دادند. سپس به صورت تصادفی به سه گروه 7 نفره؛ کراتین+کربوهیدرات (5گرم کراتین + 25 گرم کربوهیدرات،4 وعده در روز)؛ کراتین (5 گرم کراتین،4 وعده در روز) و دارونما تقسیم شدند. مکمّل­گیری به روش دو سوکور و به مدّت پنج روز متوالی انجام شد و پس از آن آزمون­گیری مشابه با پیش‌آزمون تکرار گردید. برای بررسی تغییرات درون‌گروهی از آزمونt  هم‌بسته و برای تغییرات بین­گروهی از آنالیز واریانس یک‌طرفه­، در سطح معنی‌داری 05/0 p≤ استفاده شد. نتایج درون­گروهی حاکی از افزایش معنی­دار در حدِّ اکثر و میانگین­ توان ­بی­هوازی و عدم تغییر معنی­دار در شاخص ­خستگی و ارتفاع CMJT در دو گروه کراتین + کربوهیدرات و کراتین بود. علاوه بر این یافته­­های بین­گروهی تفاوت معنی­داری بین تغییرات سه گروه در متغیّر­های حدِّ اکثر و میانگین ­توان بی­هوازی، شاخص­خستگی وCMJT نشان نداد. به طور کلّی با توجّه به یافته­­های پژوهش می­توان چنین نتیجه­گیری کرد که اگرچه مصرف کراتین همراه با کربوهیدرات نسبت به کراتین­ تنها، اختلاف معنی­داری در عملکردهای بی­هوازی نداشت، بهبودهای اندکی علی­رغم افزایش وزن بدن در دو گروه کراتین مشاهده شد که ممکن است نقش تعیین‌کننده­ای در عملکرد ورزشی داشته باشد.