تأثیر منگنز و محلول‌پاشی سالیسیلیک اسید بر تنظیم‌کننده‌های اسمزی، روابط آبی و ترکیب شیمیایی دانهال‌های پسته در شرایط شور

برای بررسی تأثیر منگنز و سالیسیلیک اسید در شرایط شور بر ترکیب شیمیایی، تنظیم کننده‌های اسمزی و روابط آبی دانهال‎های پسته (Pistacia vera L.) رقم بادامی ریز زرند، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه انجام شد. تیمارها شامل منگنز (0، 10 و 20 میلی‌گرم منگنز بر کیلوگرم خاک از منبع سولفات منگنز)، محلول‌پاشی هورمون سالیسیلیک اسید سه بار با غلظت صفر، 5/0 و 1 میلی‌مولار و شوری (0، 1200 و 2400 میلی‌گرم کلرید سدیم بر کیلوگرم خاک) بودند که در انتهای آزمایش میانگین شوری‏هایی به‌ترتیب برابر با 9/2، 8/7 و 1/16 دسی زیمنس بر متر ایجاد نمودند. نتایج نشان داد که شوری موجب کاهش مقدار نسبی آب برگ و افزایش نشت یونی گردید، لیکن مصرف توأمان منگنز و سالیسیلیک اسید باعث افزایش 46 درصدی مقدار نسبی آب برگ و کاهش نشت الکترولیت گردید. تنش شوری غلظت آهن، روی و منگنز شاخساره را کاهش، ولی مصرف توأمان 20 میلی‌گرم منگنز و 1 میلی‌مولار سالیسیلیک اسید غلظت این عناصر را به‏ترتیب 26، 89 و 80 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. با افزایش شوری غلظت پرولین و قندهای محلول افزایش یافت و مصرف توأمان منگنز و سالیسیلیک اسید نیز غلظت این پارامترها را به‌ترتیب 100  و 88 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. براساس نتایج به‌دست آمده از این پژوهش، می‌توان نتیجه گرفت که در شرایط شور، مصرف توأمان منگنز و سالیسیلیک اسید از طریق بهبود پارامترهای فیزیولوژی و هم‌چنین افزایش غلظت عناصر غذایی کم مصرف، توانایی گیاه پسته را در مقابله با تنش شوری بهبود بخشید.