تأثیر مقدار و حالت خمیری ریزدانه در مقاومت روان‌گرایی ماسه‌ی رس‌دار با استفاده از آزمایش‌های برش ساده‌ی تناوبی

در این پژوهش به بررسی تأثیر ریزدانه در مقاومت روان‌گرایی ترکیب ماسه‌ی فیروزکوه و رس پرداخته شده است. به این منظور مقادیر ۵، ۱۵ و ۲۵ درصد از دو نوع ریزدانه‌ی خمیری )رس( به نام‌های کائولینیت با شاخص حالت خمیری ۱۹ ($P‌I=19$) و بنتونیت با شاخص حالت خمیری ۱۱۶ ($P‌I=116$) به ماسه‌ی فیروزکوه افزوده شده و ۶۸ آزمایش برش ساده‌ی تناوبی به‌صورت تنش کنترل انجام شده است. معیار روان‌گرایی اولیه، بیشینه‌شدن ضریب اضافه فشار آب حفره‌یی ($r_u$)، و یا رسیدن کرنش برشی دو برابر دامنه به مقدار ۵٪ در نظر گرفته شده است. براساس نتایج این پژوهش، با افزایش ریزدانه‌ی خمیری به ماسه، هر دو عامل مقدار و حالت خمیری بخش ریزدانه در مقاومت روان‌گرایی تأثیرگذار هستند. در ارتباط با مقدار ریزدانه مشاهده شده است که مقاومت روانگرایی با افزایش میزان ریزدانه از نوع کائولینیت تا ۱۵٪ و از نوع بنتونیت تا ۵٪ کاهش می‌یابد. با افزایش بیشتر ریزدانه از نوع بنتونیت )بیش از ۵٪( به مقاومت روانگرایی افزایش می‌یابد.