تأثیر محافظه‌کاری مشروط بر قابلیت اتکای اطلاعات و به موقع بودن افشاء

  مدیران به منظور دستیابی به مزایای کاهش عدم تقارن اطلاعاتی، سیاست‌های اطلاعاتی گوناگونی را بر می‌گزینند. در راستای نقش اطلاعاتی افشاء و محافظه‌کاری، این پژوهش به بررسی تأثیر محافظه‌کاری مشروط بر کیفیت و به موقع بودن افشاء و قابلیت اتکاء اطلاعات می‌پردازد . به منظور سنجش محافظه‌کاری مشروط از نسبت محافظه‌کاری کالن و همکاران و معیار محافظه‌کاری خان و واتس استفاده گردید. همچنین اندازه‌گیری متغیر کیفیت افشاء، با استفاده از امتیازهای افشای شرکتی منتشره توسط سازمان بورس اوراق بهادار تهران، انجام پذیرفت . به دنبال بررسی فرضیه‌های ارائه شده در این پژوهش، تعداد 142 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‌های 1383 لغایت 1389 مورد بررسی قرار گرفته‌اند. بررسی فرضیه اول نشان می‌دهد که بین کیفیت افشاء و محافظه‌کاری مشروط رابطه منفی وجود دارد. به عبارت دیگر محافظه‌کاری مشروط و افزایش کیفیت افشا به عنوان دو سیاست اطلاعاتی جانشین به کار می‌روند. بررسی تأثیر به موقع بودن اطلاعات حسابداری در فرضیه دوم، نشان داد که محافظه‌کاری مشروط رابطه منفی معناداری با به موقع بودن افشاء دارد وکاهش تمایل مدیران به ارائه به موقع اطلاعات را به دنبال دارد . علاوه بر این، نتایج بر گرفته از این پژوهش حاکی از آن است که اعمال محافظه‌کاری مشروط، قابلیت اتکاء اطلاعات افشاء شده توسط شرکت‌ها را کاهش می‌دهد و موجب افزایش نوسان در پیش‌بینی‌ها و تفاوت آن با مقادیر واقعی می‌گردد.